یک عروسک کوچک شیرین و جالب توجه که توسط زنبورها ساخته شده است - بسیار زیبا به نظر می رسد ، و شاید کمی کثیف باشد ، اما آیا این امر به جلوگیری از عفونت کمک می کند ؟ شاید. اکسیر قدیمی ممکن است در واقع یک داروی مدرن برای بهبود زخم باشد ، زیرا آنتی بیوتیک ها توانایی کنترل عفونت هایی را که مشاهده می کنیم کمتر می شوند.

ویلیام ریول / دورلینگ کیندرسلی / گتی ایماژ 

چه کسی فکر کرد که از عسل روی زخم ها استفاده کند؟

از دوران باستان از مصر تا چین گرفته تا یونان تا خاورمیانه از عسل استفاده می شده است. از این دارو برای درمان گلو درد ، بلکه گاهی اوقات ، زخم نیز استفاده می شد. امروزه از هر مکانی از سانفرانسیسکو تا شمال نیجریه استفاده می شود. 

با این حال ، عسل همیشه در مراقبت از زخم مفید شناخته نشده است. در گذشته به عنوان یک داروی طبیعی با ارزش کمی دیده می شد. برای سالها ، این بخشی از عمل استاندارد پزشکی نبود. عسل استریل از اوایل سال 1999 در استرالیا و باند با عسل از سال 2004 در انگلیس مجوز استفاده گرفت. تجارت عسل پزشکی اکنون برای برخی از شرکت ها میلیون ها دلار ارزش دارد.

 

آیا واقعاً عسل کار می کند؟

شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد عسل وقتی روی زخم قرار می گیرد به بهبود زخم کمک می کند. بسیاری از پزشکان از آن در مراکز درمانی مستقر استفاده می کنند. با این وجود ، با توجه به انواع مختلف زخم ها ، جمع آوری شواهد و انجام آزمایشات بالینی مورد نیاز برای ارزیابی عسل در همه این شرایط مختلف دشوار است.

Cochrane Review ، یک گروه مهم بررسی مستقل ، گزارش می دهد: "به نظر می رسد عسل سوختگی ضخامت جزئی را سریعتر از درمان معمولی بهبود می بخشد (که شامل فیلم پلی اورتان ، گاز پارافین ، گاز آغشته به سوفرامایسین ، پارچه استریل و در معرض سوختگی قرار گرفتن در معرض سوختگی) و پست آلوده زخم های جراحی سریعتر از داروهای ضد عفونی کننده و گاز است. " این بدان معنی است که هنگامی که چندین مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت ، متخصصان Cochrane Review می گویند که عسل برای برخی از انواع سوختگی مفید است ، حتی بهتر از برخی از درمان های معمول ، و زخم های بعد از عمل با عسل سریعتر از گاز و ضد عفونی کننده های معمولی بهبود می یابند.

 

انواع عسل استفاده شده

انواع خاصی از عسل وجود دارد که بیشتر از بقیه برای ترمیم زخم استفاده می شود. هنوز تحقیق در حال انجام است تا مشخص شود چه چیزی بهترین نتیجه را دارد. عسل باید عسل درجه پزشکی باشد تا از نگرانی در داشتن باکتری یا مواد افزودنی دیگر یا مواد حساسیت زای اضافی در آن جلوگیری شود. بسیاری از آنها از عسل درجه پزشکی استفاده می کنند که از عسل Leptospermum مانند عسل بوته مانوکا و ژله تهیه می شود.

گرچه عسل از رشد باکتری ها پشتیبانی نمی کند اما حاوی هاگ است. این هاگ ها می توانند در باکتری هایی جوانه بزنند که می توانند باعث بیماری هایی مانند  بوتولیسم شوند ، که ما نمی خواهیم. بوتولیسم نیز به همین دلیل است که به والدین گفته می شود عزیزان خود را شیر ندهند. عسل با درجه پزشکی تحت درمان قرار می گیرد (یا تحت تابش قرار می گیرد) تا اطمینان حاصل شود که هیچ هاگ وجود ندارد و همچنین اطمینان حاصل شود که هیچ عامل ایجاد کننده بیماری دیگری وجود ندارد.

شما همچنین عسل شیرین و بدون پوشش را که مگس ها یا حشرات را به سمت زخم جذب می کند ، نمی خواهید ، بنابراین استفاده از بانداژ با عسل درجه پزشکی و ژل های آماده شده که شامل عسل درجه پزشکی باشد راه حل است.

 

آیا عسل درجه پزشکی خوراکی است؟

عسل مورد بحث در اینجا برای قرار دادن زخم ها است ، نه برای خوردن. عسل دارای قند است و مقادیر بالای قند برای درمان عفونت ها ، به ویژه در بیماران دیابتی مفید نیست .

 

چگونه کار می کند

باکتری ها در عسل رشد خوبی ندارند. این یکی از دلایلی است که عسل می تواند برای زخم ها مفید باشد. به نوعی عسل باکتریها را دود می کند. این دلایل زیادی دارد.

• عسل به خصوص مرطوب نیست. این ماده حاوی آب بسیار کمی است که باکتری برای رشد به آن احتیاج دارد.
• عسل همچنین حاوی پراکسید هیدروژن (H2O2) است که به مبارزه با باکتری ها کمک می کند. این بدان دلیل است که زنبورهای عسل شهد را می بلعند و در معده آنها یک آنزیم (گلوکز اکسیداز) وجود دارد که از شهد H2O2 (و اسید گلوکونیک) می سازد ، سپس زنبورهای عسل مجدداً قارچ می کنند و در نهایت به عسلی که ما استفاده می کنیم تبدیل می شوند. 
• عسل نیز بسیار اسیدی است. pH آن در حدود 3.9 است (گاهی اوقات کمتر ، گاهی بیشتر ، اما همیشه خیلی کمتر از 7.0 ، نقطه برش برای اینکه مقداری اساسی باشد به جای اسیدی).

این نیز یک ترکیب عالی است زیرا خیلی قوی نیست. H2O2 صاف برای زخم بسیار قوی است و به بافت بهبودی آسیب می رساند. یک ماده خیلی اسیدی همچنین به بافت جوان و در حال رشد آسیب می رساند. 

 

عسل در زخم ها چگونه استفاده می شود

اولین چیز ، برای هرگونه سوختگی یا زخمی که ممکن است جدی ، بدتر یا بهبودی کافی کافی نداشته باشد ، به دنبال کمک پزشکی حرفه ای باشید. به همین دلیل است:

• سوختگی می تواند جدی تر از آنچه به نظر می رسد باشد. سوختگی هایی که خیلی صدمه نمی بینند می توانند آسیب رسان ترین باشند.
• اگر زخم آلوده یا بسیار کثیفی دارید ، ممکن است نیاز به جراحی ، از بین بردن دست توسط متخصص پزشکی و / یا آنتی بیوتیک داشته باشید. بهتر است صبر نکنید و عسل نمی تواند جایگزین این شود.
• بخیه نیز ممکن است لازم باشد. در صورت نیاز ، به دلیل خطر عفونت ، زخم باید زود ببندد. انجام این کار در عرض چند ساعت و قطعاً در همان روز مهم است.
• زخم سوراخ شده ، مانند گزش از دندان های برش بلند گربه یا از پا روی ناخن ، شاید جدی تر از آنچه به نظر می رسد. شما ممکن است نیاز به درمان بیشتر داشته باشید - آنتی بیوتیک ، تزریق کزاز ، دبریدیم یا حذف مواد خارجی که نمی توانید ببینید.
• مهم است که یک زخم کاملاً تمیز شود. اگر مواد خارجی در زخم قرار دارد ، مهم است که برای تمیز کردن این زخم کمک بگیرید. 
• در صورت دیابت یا نقص ایمنی ، زخم ها نیز می توانند جدی تر شوند.
• در صورت به روز نبودن کزاز خود را فراموش نکنید. اگر زخم کثیف یا جدی دارید ، در 5 سال گذشته واکسن زده اید یا نه.
 

زخم ها را تمیز نگه دارید. با یک متخصص پزشکی در مورد چگونگی انجام این کار صحبت کنید. همچنین مهم است که زخم ها خشک نشوند. باندها می توانند بدون خشک شدن بیش از حد آنها را مرطوب نگه دارند و یک متخصص بهداشت می تواند در این مورد کمک کند. همچنین برای کمک به زخم ها ، مانند سوختگی ، که می تواند سفت شود و ممکن است به کمک نیاز داشته باشد تا بافت منقبض نشده و در اثر التیام بیش از حد سفت نشود ، کمک کند.

همچنین استفاده از موارد احتیاطی هنگام دست زدن به زخم ها مهم است. شما نمی خواهید باکتری ها یا سایر میکروب ها را از طریق دست یا حتی دستکش یا بانداژ وارد زخم کنید. همچنین نمی خواهید زخمی به شما آلوده شود. هنگام دست زدن به هرگونه زخم باز ، خون یا مایعات دیگر از بدن ، از احتیاط های جهانی برای جلوگیری از هرگونه خطر ابتلا به هر نوع بیماری زای عفونی استفاده کنید. این به معنای استفاده از دستکش هنگام دست زدن به هر نوع مایعات بدن یا زخم باز است.

ممکن است زخم ها به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند. اگر زخم دچار چرک ، ترشحات جدید ، آبسه ، قرمزی یا درد جدید در اطراف لبه های زخم شود ، دیر بهبود می یابد یا علائم یا نشانه های مهم دیگری وجود دارد ، ممکن است به درمان بیشتر زخم نیاز داشته باشید. این ممکن است به معنای از بین رفتن توسط یک متخصص پزشکی یا آنتی بیوتیک یا سایر روش های درمانی باشد.

حتی اگر در بیمارستان به دنبال مراقبت باشید ، باز هم ممکن است با عسل معالجه شوید. بسیاری از مراکز درمانی در سراسر جهان از عسل به عنوان بخشی از مراقبت از زخم خود استفاده می کنند. می توانید در این مورد با متخصص بهداشت خود صحبت کنید.

همه این گفته ها زخم های ساده را می توان با پانسمان عسلی طبی معالجه کرد که در بسیاری از داروخانه ها و فروشگاه های ایالات متحده آمریکا و جاهای دیگر بدون نسخه می فروشند. ممکن است عسل از قبل روی باند باشد یا ژل حاوی عسل با درجه پزشکی مستقیماً روی زخم قرار گیرد.

 

انواع زخم های درمان شده

عسل پزشکی در انواع مختلفی از زخم ها استفاده شده است:

• زخم به دلیل ضربه و آسیب دیدگی. این می تواند برش یا خراش ساده باشد.
• زخم ناشی از سوختگی.
• برخی از زخم ها زخم فشار نامیده می شوند که می توانند هنگام خوابیدن در رختخواب ، برای مدت طولانی حرکت نکرده و حرکت نکنند. این می تواند هنگامی اتفاق بیفتد که کسی بسیار بیمار باشد (مانند یک بخش مراقبت های ویژه) ، فلج ، سالخورده و یا در غیر اینصورت ناتوان باشد (مثلاً تحت تأثیر).
• زخم های دیگری که وقتی جریان خون خوب نیست ، به خصوص در پاها و به خصوص در افراد مسن و در بعضی موارد ، سیگاری ها ایجاد می شود. این می تواند شامل زخم های استاز وریدی و زخم های نارسایی شریانی باشد.
• زخم هایی که در افراد دیابتی مخصوصاً روی پا ایجاد می شود . این اتفاق می افتد به ویژه هنگامی که مبتلایان به دیابت آسیب عصبی دارند و آسیب خفیف (مانند جوراب مچاله شده) احساس نمی کنند ، که منجر به بهبودی زخم می شود.

 

مبارزه با مقاومت ضد میکروبی

سو مدیریت و استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها به یک مشکل پیش رو منجر شده است - ما در حال تمام شدن آنتی بیوتیک های مورد نیاز برای درمان عفونت هستیم. آن دسته از عفونت هایی که زمانی به آنتی بیوتیک ها پاسخ می دادند اکنون "گوی عسل" خودشان هستند. باکتری ها اهمیتی نمی دهند. آنها در مقابل آنتی بیوتیک ها رشد می کنند .

این اتفاق تا حدی رخ داد ، زیرا ما اغلب آنتی بیوتیک ها را که نیازی به آن نداریم استفاده می کنیم. بسیاری "برای هر مورد" آنتی بیوتیک مصرف کردند. آنها ممکن است برای جلوگیری از عفونت ایجاد نشده آنتی بیوتیک مصرف کرده باشند. آنها ممکن است آنتی بیوتیک مصرف کنند که فکر کردند به عفونت مبتلا هستند اما این کار را نکردند. با وجود زخم ، تشخیص عفونت وجود دارد ، بنابراین استفاده از آن دشوار است

عسل فرصتی برای درمان عفونت ها ، چه مقاوم و چه مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها ، فراهم می کند. باکتری هایی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند بندرت "Super Bugs" هستند. به ندرت از هر باکتری قدرتمندتر هستند و در واقع گاهی ضعیف ترند. فقط این اشکالات مقاوم به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهند. عسل به آنتی بیوتیک ها اعتماد نمی کند بنابراین می تواند به روش خود به جلوگیری از باکتری کمک کند.

این همانند سایر روشهای درمانی جدید اما قدیمی است که با نزدیک شدن به دوران پس از آنتی بیوتیک ، در حال کشف مجدد آن هستیم. فاژها (یا ویروس هایی که باکتری ها را آلوده می کنند) قبل از کشف آنتی بیوتیک ها استفاده می شدند و به طور فزاینده ای به عنوان وسیله جدیدی برای مبارزه با باکتری ها مورد بررسی قرار می گیرند ، در صورت عدم کار آنتی بیوتیک ها این امر در مورد درمان های مختلف آنتی بادی نیز صادق است. ممکن است که انواع بیشتری از روش های درمانی که زمانی جایگزین یا رایگان در نظر گرفته می شدند ، برای مبارزه با باکتری ها مهم و مهم شوند ، زیرا با آنتی بیوتیک هایی که به آنها اعتماد کرده ایم ، توانایی مبارزه با اشکالات را از دست می دهیم.

 

:: برچسب‌ها: درمان زخم , عسل , بهبود زخم ,
:: بازدید از این مطلب : 21

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: برچسب‌ها: درمان زخم , زخم مزمن ,
:: بازدید از این مطلب : 27

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

چند وقت یکبار به استفاده از عسل در پانسمان زخم فکر کرده اید؟ هرگز؟ در طی بیست سال مراقبت از زخم ، عسل همیشه چیزی بود که می توان از آن استفاده کرد - گاهی به خودی خود روی زخم ، یا گاهی اوقات با سایر مواد پانسمان که روی زخم استفاده می شود.

اگر روز به روز بمانید ، مطمئناً از قالب های مختلف پانسمان موجود در بازار که حاوی عسل مانوکا هستند ، آگاه هستید.

خواص مفید عسل

عسل مانوکا از نیوزیلند است و عسل خوبی است ، اما می تواند بسیار گران باشد و بر اساس تجربه من ، ممکن است تنها عسلی نباشد که بر روی زخم ها تأثیر بگذارد. از تحقیقات انجام شده بر روی عسل مانوکا ، ما چیزهای زیادی در مورد میزان ضد باکتری بودن عسل و اینکه حتی می تواند در برابر MRSA نیز مثر باشد ، آموخته ایم. عسل چگونه کار می کند؟ پنج روش وجود دارد که عسل می تواند میکروب ها را از بین ببرد. قوی ترین راه با ترکیبی از پراکسید هیدروژن و پلی فنول است که سلول باکتریایی و تخریب DNA را اکسید می کند. سپس متیل گلیوکسال (MGO) وجود دارد ، یک آنتی باکتریال است که فقط در عسل مانوکا وجود دارد. سپس ، عسل دارای pH کم 3.5 است که اجازه رشد باکتری را نمی دهد و عسل دارای قند زیادی است ، بنابراین آب کمی وجود دارد ، به علاوه عسل رطوبت ساز است و رطوبت را جذب می کند. راه پنجم ، اخیراً کشف شده ، دفنسین 1 مشتق شده از زنبور عسل است ،

معرفی عسل در تمرین مراقبت از زخم

اگر تصمیم دارید عسل را در عمل خود وارد کنید ، نمی خواهید از عسل خریداری شده در فروشگاه استفاده کنید. من توصیه می کنم از عسل خام تولید شده در منطقه محل کار خود استفاده کنید. برای ما در سینسیناتی ، ما عسل خام را از یک مزرعه ارگانیک واقع در شمال شهر خود خریداری کردیم ، بنابراین برای بیماران اوهایو عسل اوهایو خام تهیه می کردیم. این منطقی است ، زیرا عسل در سراسر جهان استفاده می شود و قرن ها است که استفاده می شود. افراد در هر مکان از عسل محل زندگی خود استفاده می کنند. یک بار من در یک پناهگاه بی خانمان در مرکز سین سیناتی مشغول معالجه یک بیمار بودم و به او عسل زخمش را ارائه دادم. او هیجان زده شد زیرا وقتی در خارج از کشور مشغول خدمت بود در آنجا با عسل معالجه شده بود ، بنابراین خوشحال شد که این جراحی را برای زخم خود در اینجا انجام می دهد. هفته بعد از او پرسیدم که عسل او کجاست و او گفت: "اوه ، من آن را خوردم »- یک مزیت جانبی عسل است که با سایر روش های درمان زخم نمی توانید بدست آورید. در دفتر کارمان ، هم عسل اوهایو و هم عسل مانوکا را در ظرف نگه داشتیم. معمولاً ما از عسل اوهایو استفاده می کردیم ، اما گاهی اوقات مانوکا به نظر مناسبتر می آمد ، زیرا بسیار ضخیم تر و قوی تر است ، اما هر دو عسل از تجربه من به خوبی کار می کردند. عسل مانوکا ده برابر گرانتر از عسل اوهایو بود.

بنابراین عسل یک افزودنی فوق العاده است که به راحتی به زره پوش درمان زخم شما اضافه می شود. اگر فکر می کردیم عفونت داریم همیشه از آن استفاده می کردیم. بیماران عاشق عسل هستند. بسیاری از آنها با استفاده از عسل وارد خواهند شد. آنها آن را دوست دارند زیرا "طبیعی" است و همینطور هم هست. برای استفاده از آن ، فقط مقداری روی پانسمان خود قرار می دهید که روی زخم می رود. زیاد استفاده نکنید وگرنه غرق در عسل خواهید شد. این پانسمان هر چند روز یک بار قابل تغییر است. عسل همچنین به عنوان یک رایحه خوشبو کننده عالی است. من معمولاً از عسل روی بافت گانگرن یا نکروز برای کمک به کنترل / کاهش بوی زخم استفاده می کردم ، معمولاً روزانه عسل استفاده می کنم. نمی توانم بگویم که با استفاده از عسل چند زخم بهبود یافته یا بهبود یافته است.

اگر عسل را در معالجه زخم امتحان نکرده اید ، من شما را به آزمایش آن تشویق می کنم. بسیار راضی خواهید شد حتی اگر فکر نمی کنید می توانید از عسل در ظرف استفاده کنید ، می توانید برخی از محصولات عسل مانوکا را که در بازار موجود است امتحان کنید تا درک کنید که عسل چه کاری می تواند انجام دهد. این یک روش شیرین برای درمان زخم ها است.

 

:: برچسب‌ها: درمان زخم , عسل ,
:: بازدید از این مطلب : 25

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

یک زخم مزمن زخمی است که نتوانسته است در مراحل بهبودی به طور منظم و به موقع پیشرفت کند و در طی 30 روز پیشرفت قابل توجهی نسبت به بهبودی نشان نداده است . عوامل موثر در مزمن بودن زخم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فشار ، ضربه و یا زخم های اندام تحتانی
• افزایش بار باکتریایی
• پروتئازهای بیش از حد: فاکتورهای رشد تخریب شده ، متالوپروتئینازهای ماتریس (MMP) ، ساختار سطح سلول تخریب شده
• سلول های پیری / ابربران
• درمان نامناسب

علائم زخم های مزمن

زخم های مزمن معمولاً توسط یک حاشیه زخم برجسته ، ازدیاد تکثیر و در عین حال غیرقابل پیشروی مشخص می شوند. ناحیه اطراف زخم ملتهب خواهد شد و این التهاب می تواند بر بهبودی منفی تأثیر بگذارد.

علت شناسی

انواع زخم های مزمن ممکن است شامل علل زیر باشد: زخم های وریدی ، زخم های دیابتی و زخم های فشاری .

زخمهای وریدی عمدتاً در پاهای بیماران دیده می شود و به دلیل مشکلات گردش خون به دلیل سو dys عملکرد دریچه های خون یا انسداد رگها ایجاد می شود.

زخم های دیابتی اغلب به صورت خراشیدگی یا کبودی کوچک شروع می شوند که بیماران دیابتی به دلیل آسیب عصبی و حساسیت محدود قادر به مشاهده آن نیستند. سیستم ایمنی بدن به خطر افتاده و مویرگهای آسیب دیده منجر به آلودگی خطرناک این زخمهای کوچک و خوش خیم می شود.

زخم های فشار در درجه اول بیمارانی را که در بستر بیماری هستند و از نظر تحرک محدود هستند رنج می دهند. فشار مداوم بر بافت بیش از حد فشار مویرگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد و بر جریان خون تأثیر می گذارد. مناطقی که بیشترین خطر ابتلا به زخم های فشاری را دارند ، استخوان خاجی ، تیغه های شانه و پاشنه پا هستند. شناسایی صحیح علت ایجاد زخم مزمن و همچنین عوامل محلی و سیستمیک که ممکن است در بهبودی ضعیف زخم نقش داشته باشند ، برای موفقیت در درمان زخم حیاتی است.

عوامل خطر

عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به زخم مزمن را در بیمار افزایش دهد. بیماران چاقی و مبتلایان به دیابت یا نارسایی وریدی و همچنین بیماران مسن در معرض خطر بالا هستند.

درمان ها و مداخلات برای زخم های مزمن

درمان زخم های مزمن ، یک بار دیگر ، براساس نوع زخم متفاوت است. غالباً ، قبل از پیشرفت ترمیم زخم ، باید ابتدا علل اساسی را برطرف کرد. افراد مبتلا به دیابت باید تغذیه و سلامت عروق خود را بهبود بخشند و زخم های دیابتی و فشاری هم نیاز به بارگیری برای ناحیه آسیب دیده دارند. زخمهای شریانی نیاز به عروق كشی مجدد دارند در حالی كه زخمهای وریدی از درمان فشرده سازی بهره مند می شوند . Wound Healing Society از مخفف اختصار TIME برای به خاطر سپردن عواملی که به بهبود ضعیف زخم کمک می کنند حمایت می کند:

• T: بافت ، مانند وجود بافت نکروزه در زخم
• I: التهاب یا عفونت.
• M: رطوبت ، یعنی اینکه زخم پوسیده شده یا ریز ریز باشد.
• E: (زخم) Edge - خواه اپیتلیال سازی مجدد باشد یا غیر پیشرفته.

:: برچسب‌ها: زخم مزمن , درمان زخم ,
:: بازدید از این مطلب : 63

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

احساس خارش در پوست اطراف مقعد عارضه ای است که حدود ۵% مردم از آن رنج میبرند.

این عارضه در مردان و زنان و در هر سنی دیده میشود. بنا به گزارشات بردیا طب آریا خارش مقعد معمولا شبها و بعد از اجابت مزاج بیشتر بروز پیدا میکند.

خارش مقعد میتواند تغییرات پوستی در ناحیه اطراف مقعد ایجاد نماید که بسته به شدت و طول مدت خارش ممکن است از یک قرمزی مختصر تا ضخیم شدن پوست متفاوت باشد.

ممکن است خارش زیاد منجر به زخم و خوردگی پوست شود و خونریزی بصورت ایجاد لکه خونی درلباس زیر ایجاد شود

 

 

علت خارش مقعد چیست؟

عوامل مختلفی موجب خارش مقعد میشوند. این عارضه یک علت مشخص ندارد.
بهداشت ضعیف یا افراط در بهداشت ناحیه، رطوبت، تغذیه، تحریکات پوستی، انگل اکسیور (کرمک)، عفونتهای خارجی و سوختگیهای پوستی ناشی از رادیوتراپی و … میتوانند منجر به این عارضه شوند.

درمان خارش مقعد:

 

1. درمان خارش مقعد با رفع علت زمینه ای آن ومراقبت از پوست میسر میباشد.

2. بهداشت ضعیف یا افراط در بهداشت ناحیه

...

ادامه را در منبع بخوانید:

منبع: درمان خارش مقعد

:: بازدید از این مطلب : 20

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

بررسی انواع زخم

:: بازدید از این مطلب : 20

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

پای دیابتی از دو راه ایجاد می‌شود:

 

1- صدمه به اعصاب (نوروپاتی)

 

به طور عادی، اگر پای ما صدمه ببیند یا عفونتی به وجود بیاید، درد برای ما هشداری است تا برای شرایط خطر آماده باشیم و سریعتر به پزشک مراجعه کنیم. در دیابت اعصاب پا تحت تاثیر قرار می‌گیرد و درد کمتری در پاها احساس می‌شود. یعنی افراد دیابتی ممکن است درد ناشی از یک بریدگی کوچک یا تاول را، احساس نکنند.

 

احساس کرختی یا سوزن سوزن شدن می‌تواند نشان عدم خون‌رسانی کافی عضو باشد.

 

2- سختی دیواره عروق (واسکولوپاتی)

 

- در دیابت، عروق پا نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند و سخت و تنگ می‌شوند. بنابراین حجم خون کمتری را به سمت پاها هدایت می‌کنند.

 

- از نشانه‌های اختلال در خون‌رسانی پا، سرد شدن، رنگ پریدگی و کبود شدن پاها خصوصا انگشتان است.

 

- بریدگی‌ها اگر درمان نشوند، عفونت کرده و می‌تواند باعث سیاه شدن (گانگرن) پا شود. سیاه شدن پا ضایعه‌ای است که در صورت عدم درمان منجر به قطع کردن پا می‌شود، تا آسیب به بخش‌های بالاتر و سالم‌تر منتقل نشود.

 

در بیماران دیابتی که اعصاب و عروق با هم درگیرند، حتی زخم‌های کوچک هم باید مهم تلقی شوند، چون ممکن است سریعا عفونت گسترش پیدا کرده و تمام طول پا و حتی کل بدن را درگیر کند.

 

- قرمزی، تعریق و داغ شدن پا از نشانه‌های عفونت هستند. وقتی خون کمتری به پا برسد، پا به اندازه کافی اکسیژن و غذا دریافت نمی‌کند و نمی‌تواند در مقابل عفونت‌ها جنگیده و خوب ترمیم شود.

 

- مهم‌ترین روش برای پیشگیری از آسیب‌ پاها، حفظ سطح قند خون در محدوده طبیعی، تغذیه صحیح، ورزش و رعایت بهداشت فردی است.

 

اگر شما یک بیمار دیابتی هستید، حتما روزانه پاهایتان را معاینه کنید تا مشکلات کوچک را بیابید و اجازه ندهید به آسیب‌های جدی تبدیل شود. با روش‌های ساده شست‌وشو و درمان‌های موضعی، می‌توانید آنها را رفع کنید.

 

بیماران دیابتی باید به نکات زیر توجه نمایند:

 

- از پاهایتان مراقبت کنید و از زخم شدنشان پیشگیری کنید.

- هر روز پاهایتان را با آب گرم و صابون ملایم بشویید و از نظر زخم و عفونت مشاهده نمایید.

- برای اینکه تمام قسمت‌های پا را مشاهده کنید، می‌توانید از یک آینه استفاده کنید.

- به هر نوع ترک، تاول، پوسته، بریدگی، خراشیدگی و قرمزی توجه کنید.

- پاها و به خصوص لای انگشتان را کاملا خشک کنید. می‌توانید از کرم‌های مرطوب‌کننده در محل پاشنه و قسمتی از پوست پا که خشک شده و ترک برداشته، استفاده کنید؛ ولی هرگز آن را بین انگشتان پا نمالید.

- ناخن‌ها را کوتاه نگه دارید، کوتاه کردن ناخن‌ها به صورت صاف، بعد از خیساندن یا دوش گرفتن و حمام رفتن باشد.

- زمانی که با مواد داغ تماس پیدا می‌کنید، مراقب پاهایتان باشید. چون ممکن است بدون اینکه احساس کنید، سوختگی رخ دهد.

- قبل از اینکه پایتان را در آب فرو ببرید، دمای آن را با دستتان کنترل کنید.

- بدون استفاده از ضد آفتاب در معرض نور خورشید قرار نگیرید.

- اگر پایتان میخچه یا پینه دارد، خودتان برای برداشتن آنها اقدام نکنید و اجازه بدهید پزشک آنها را بردارد.

- به طور منظم جهت معاینه به پزشک مراجعه کنید.

 

نکات قابل توجه در انتخاب کفش و جوراب:

 

- همواره کفش مناسب که اندازه پایتان است، بپوشید و همیشه بعدازظهرها برای خرید کفش اقدام کنید.

- پنجه کفش باید طوری باشد که انگشتان پا به راحتی حرکت کنند.

- هرگز کفشی که قسمت پنجه و پاشنه آن باز است، نپوشید.

- جوراب تمیز نخی به پا کنید و هر روز آنها را عوض نمایید.

- از پوشیدن جوراب‌های سفت و کشی اجتناب کنید.

- هرگز با پای برهنه راه نروید.

- قبل از به پا کردن کفش، داخل آن را نگاه کنید. سنگریزه‌ها، بند پاره کفش و ناخن‌های بلند می‌توانند تبدیل به نقاط فشاری شده و منجر به التهاب و عفونت شوند.

- تب و لرز نشانه عفونت است در صورت مشاهده، سریعا با پزشک یا پرستار خود در میان بگذارید. عفونت‌های کوچک با رعایت بهداشت روزانه و مراقبت‌های ساده و آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک قابل درمان هستند. ولی اگر درمان به هر دلیلی به تاخیر بیفتد، عفونت وسعت یافته و حتی می‌تواند تا استخوان‌های پا نیز برسد و احتیاج به جراحی پیدا کند.

- رعایت بهداشت پاها شامل مراقبت روزانه، پوشش مناسب و جلوگیری از زخم شدن و صدمه پا و ویزیت منظم توسط پزشک است.

 

منبع

 

:: بازدید از این مطلب : 22

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

۱. از خودتان در برابر نور خورشید محافظت کنید

یکی از مهم‌ترین راه‌های مراقبت از پوست، محافظت در برابر آفتاب است. عمری در معرض نور خورشید بودن می‌تواند باعث بروز چین و چروک، لکه‌های تیره و مشکلات پوستی دیگر و همچنین افزایش خطر سرطان پوست شود.

برای محافظت کامل از پوست در برابر نور خورشید، نکات زیر را رعایت نمایید:

کرم ضد آفتاب استفاده کنید

از ضد آفتاب‌هایی با طیف وسیع و SPF یا «عامل محافظت در برابر خورشید» حداقل ۱۵ استفاده کنید. مقدار زیادی کرم ضدآفتاب روی پوست بمالید و هر دو ساعت یک‌بار آن را تجدید کنید. در مواقعی که شنا می‌کنید یا عرق می‌کنید، در بازه‌های کوتاه‌تری کرم ضد آفتاب‌تان را تجدید کنید.

در سایه بمانید

از ساعت ۱۰ صبح تا ۲ بعدازظهر، که نور خورشید بیشترین شدت را دارد، از رفتن زیر آفتاب پرهیز کنید.

لباس‌های محافظت‌کننده بپوشید

پوست‌تان را با لباس‌های ریزبافت و آستین‌بلند، شلوارهای بلند و کلاه‌های لبه‌پهن بپوشانید. همچنین می‌توانید از مواد افزدونی لباس‌شویی که به لباس‌ها یک لایه‌ی اضافیِ محافظت‌کننده در برابرِ اشعه‌ی فرابنفش می‌دهند، برای شست‌وشوی لباس‌ها استفاده کنید. حتی می‌توانید از لباس‌های مخصوصِ ضد آفتاب که به طور ویژه برای محافظت در برابر اشعه‌ی فرابنفش طراحی شده‌اند، استفاده کنید.

 

---

۲. سیگار نکشید

سیگار کشیدن باعث می‌شود که پوست‌تان پیرتر به نظر برسد و همچنین منجر به بروز چین و چروک روی پوست می‌شود. سیگار کشیدن رگ‌های خونی ریز در بیرونی‌ترین لایه‌ی پوست را تنگ می‌کند و این جریان خون را کاهش می‌دهد. در نتیجه پوست از اکسیژن و مواد مغذی که برای سلامت آن بسیار بااهمیت هستند، تهی می‌شود.

سیگار کشیدن همچنین به «کُلاژن» و «اِلاستین» -فیبرهایی که به پوست‌ قدرت و کشسانی می‌دهند- آسیب می‌رساند. به علاوه، حالات تکراری چهره وقتی که سیگار می‌کشید، مانند جمع کردنِ لب‌ها هنگام دم و ریز کردن چشم‌ها هنگام بیرون دادن دود، ایجاد چین و چروک‌ در پوست را تشدید می‌کند.

اگر سیگار می‌کشید، بهترین راهِ محافظت از پوست‌تان ترک کردن است. از یک پزشک بخواهید که با نکات و رفتارهایی برای ترک سیگار ‌به شما کمک کند.

---

۳. با پوست‌تان با ملایمت رفتار کنید

پاکسازی و اصلاح روزانه می‌تواند به پوست‌ آسیب برساند. برای اینکه این کار را با ملایمت انجام دهید، به موارد زیر توجه کنید:

زمان استحمام را محدود کنید

آب داغ و دوش‌ گرفتن‌ها و حمام کردن‌های طولانی چربی پوست‌ را از بین می‌برد. زمان استحمام یا دوش گرفتن‌تان را محدود کنید و از آب گرم، به جای آب داغ، استفاده کنید.

---

از صابون‌های قوی استفاده نکنید

صابون‌ها و شوینده‌هایِ قوی که به شدت قلیایی هستند، چربی پوست را از بین می‌برند. به جای آنها، از پاک‌کننده‌های متعادل‌تر استفاده کنید.

با دقت اصلاح کنید

برای مراقبت و چرب کردن پوست‌تان، پیش از اصلاح کردن، از کرم‌، لوسیون یا ژلِ اصلاح استفاده کنید. برای اصلاح دقیق، از تیغ‌های تمیز و تیز استفاده کنید و در جهت رشد موها اصلاح کنید، نه در خلاف جهت!

به آرامی خشک کنید

پس از شست‌وشو یا استحمام، با حوله به صورت نوازش یا ضربه‌های آرام پوست را خشک کنید تا کمی رطوبت روی پوست باقی بماند.

پوست خشک را مرطوب کنید

اگر پوست‌تان خشک است، از مرطوب‌کننده‌هایی که با جنس پوست شما سازگار هستند، استفاده کنید. برای استفاده‌ی روزانه از مرطوب‌کننده‌های حاوی ضد آفتاب استفاده کنید.

۴. رژیم غذایی سالمی داشته باشید

یک رژیم غذایی سالم به شما کمک می‌کند که ظاهر و احساس بهتری داشته باشید. مقدار زیادی میوه‌، سبزیجات، غلات سبوس‌دار و پروتئین بدون چربی مصرف کنید. رابطه‌ی میان تغذیه و آکنه‌ی پوست هنوز مشخص نیست، اما بعضی پژوهش‌ها نشان می‌دهند که رژیم غذایی سرشار از ویتامین C و فاقد چربی‌های ناسالم و کربوهیدرات‌های فراوری‌ شده یا تصفیه شده می‌تواند به جوان‌تر به نظر رسیدن پوست کمک کند.

---

۵. استرس‌تان را مدیریت کنید

استرس کنترل نشده پوست را حساس‌تر می‌کند و باعث ایجاد جوش‌ و آکنه و سایر مشکلات پوستی می‌شود. برای داشتن پوستی سالم و همچنین ذهنی سالم، برای مدیریت استرس‌تان همین الان اقدام کنید.

 

منبع

:: بازدید از این مطلب : 26

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

معالجه زخم در همه اشخاص مختلف است و اکثر اوقات به عامل ها متمایز وابسته است . سن و نوع پوست دو چیز است که روش معالجه زخم ( پانسمان زخم ) و دوری از عفونت را تغییر و تحول میدهد . عامل ها دیگر به مدل زخم , محل , شدت و مورد ها دیگر وابسته است .

جلوگیری از عفونت امری لازم است , البته معالجه زخم بسیار بیشتر از این کار می کند . وقتی که با به کار گیری از پانسمان مطلوب از آسیب مراقبت میکنید , از تن شما مراقبت می شود . مدل پانسمانی که شما بایستی به کار گیری نمایید به عامل ها متمایز مربوط است . برخی از این موردها دربرگیرنده مدل جراحت , محل قرار گیری و شدت آسیب است . در‌این مقاله , ما در زمینه‌ی اشکال گوناگون پانسمان زخم برای معالجه طیف وسیعی از جراحات و زمان به کارگیری از هر مورد , با شما صحبت خوا هیم کرد .

در شرایطی‌که شما مبتلا یک زخم جدی شدید , تلاش نکنید خودتان آسیب را معالجه نمائید و برای دوری از عارضه ها آن , به دکتر رجوع‌نمایید .

پانسمان زخم چیست؟

پانسمان زخم هر چیزی که در تماس بدون واسطه با آسیب برای کمک به بهبودی و جلوگیری از پیدایش مشکلات یا این که عارضه ها بعدی جراحت استفاده می شود . پانسمانهای گوناگون براساس مدل جراحت استفاده می شود , ولی انگیزه تمامی آن ها امداد به کاهش عفونت است . پانسمان زخم همینطور به مورد ها زیر کمک می نماید :

• خون‌ریزی را متوقف کرده و دلمه بستن آسیب را شروع می نماید .

• خون مازاد , پلاسما یا این که مایعات دیگر را جذب می نماید .

• دبریدمان جراحت ( برداشتن بافت های مرده و به شدت آلوده و کثیف پوست )

:: بازدید از این مطلب : 26

روتین مراقبت از پوست

یک روتین روزمره شامل چهار قدم پایه‌ای است که می‌توانید یک بار صبح و یک بار شب انجامشان دهید.

1. پاکسازی: از شوینده‌ای استفاده کنید که بعد از شست‌وشو باعث سفت شدن پوست‌تان نشود. بیشتر از دو بار در روز صورت‌تان را نشویید. اگر پوست خشکی دارید یا آرایش نمی‌کنید، یک بار شست‌وشو کافی است. طوری صورت‌تان را نشویید که چربی طبیعی‌اش را از دست بدهد. شوینده‌ها هم به صورت عمومی و هم به شکل اختصاصی برای انواع پوست ساخته می‌شوند.
2. مرطوب کننده و آبرسان: تفاوت خیلی بارزی بین این دو محصول وجود ندارد ولی مرطوب کننده‌ها معمولاً چرب هستند و باعث جلوگیری از تبخیر رطوبت پوست می‌شوند. آبرسان‌ها معمولاً چرب نیستند و موادی‌اند که می‌توانند رطوبت را جذب و حفظ کنند؛ مثل هیالورونیک اسید. نکته‌ی مهم این است که حتی پوست‌های چرب نیز به مرطوب کننده یا آبرسان نیاز دارند. البته برای پوست‌های چرب بهتر است از آبرسان‌های برپایه‌ی آب که ضد آکنه هستند استفاده کنید.
3. ضد آفتاب: کرم ضد آفتاب با SPF حداقل ۳۰ را ۱۵ دقیقه قبل از خروج از منزل به پوست خود بزنید. چون ۱۵ دقیقه زمان می‌برد که کرم ضد آفتاب فعال شود. کسانی که پوست‌های تیره‌تری دارند باید بیشتر از خود در برابر آفتاب محافظت کنند؛ چرا که رفع لکه‌های تیره‌ی پوست دشواتر است. بهترین انتخاب، ضد آفتاب‌های طیف وسیع (Broad-Spectrum) هستند.
4. سرم‌ها: سرم‌های دارای ویتامین C یا افکتورهای رشد یا پپتیدها را بهتر است صبح‌ها و زیر کرم ضد آفتاب استفاده کنید. برای استفاده از رتینول‌ها و رتینوئیدها بهترین زمان شب است. استفاده از سرم‌ها الزامی نیست ولی ۳ قدم پیشین الزامی هستند.

همیشه سعی کنید محصولاتی را برگزینید که با نوع و میزان حساسیت پوست‌تان همخوانی داشته باشند. برچسب یا لیبل روی محصولات را مطالعه کنید. از دستور مصرف محصول نیز پیروی کنید. این دستورات توسط پزشک، دکتر داروساز یا بروشور داخل بسته‌بندی محصول ارائه می‌شوند.

چند توصیه برای تمام انواع پوست:

• مایعات کافی بنوشید،
• حداقل هفته‌ای یکبار روبالشی خود را عوض کنید،
• موهای خود را قبل خواب بشویید یا با یک شال ببندید،
• هر روز ضد آفتاب بزنید و این کار را ۱۵ دقیقه قبل از خروج از منزل انجام دهید.

روش های مراقبت از پوست صورت زمانی مفید و خوب هستند که انجامشان دهید! پس یک روتین پیچیده و سنگین برای خود در نظر نگیرید. با سه یا چهار موردی که ما گفتیم شروع کنید و زمانی که عادت کردید به سراغ محصولات بیشتر مثل اگزفولینت‌ها (لایه‌بردارهای سطحی)، ماسک‌ها و محصولات درمان لکه‌های پوستی بروید.

روش های مراقبت از پوست خانگی که نباید انجام دهید:

• آب لیمو: آب لیمو سیتریک اسید دارد که برای پوست مفید است ولی میزان اسیدیته‌ی آن به قدری زیاد است که می‌تواند در تماس با آفتاب باعث ایجاد لکه‌های تیره‌ی پوستی شود. همچنین آب لیمو می‌تواند باعث تحریک و خشکی پوست شود.
• جوش شیرین (بیکینگ سودا): جوش شیرین با pH حدود ۸، خاصیت بازی داشته و به پوست شما استرس وارد می‌کند. این ماده به شکل چشمگیری باعث کاهش رطوبت و کم آبی پوست می‌شود.
• سیر: در حالت خام، سیر می‌تواند باعث حساسیت، اگزما، التهاب و تاول‌های آبکی شود.
• خمیر دندان: مواد موجود در خمیر دندان میکروب‌ها را از بین برده و چربی‌ها را جذب می‌کنند؛ اما می‌توانند باعث تحریک و خشکی پوست شما شوند.
• شکر: به عنوان لایه بردار کریستالی بیش از حد خشن و آسیب‌زا است.
• ویتامین E: استفاده موضعی از ویتامین E می‌تواند باعث تحریک پوستی شود. همچنین تاثیر آن برای بهبود جای زخم اثبات نشده است.

بعضی از این مواد ممکن است طبیعی و مقرون به صرفه به نظر برسند، ولی بدیهی است که برای پوست ساخته نشده‌اند. حتی اگر بلافاصله عوارض جانبی استفاده از آن‌ها را احساس نکنید، این مواد ممکن است در بلند مدت یا به صورت تاخیری به پوست شما آسیب وارد کنند. بهترین کار استفاده از محصولاتی است که به طور اختصاصی برای پوست و صورت شما طراحی شده‌اند.

نوع پوست شما مهم است

آیا می‌دانید که واقعاُ چه نوع پوستی دارید؟ شاید بدانید که پوست‌تان خشک، چرب یا حساس است. شاید هم در تشخیص نوع پوست اشتباه کرده باشید. دانستن نوع پوست بسیار مهم است. خرید محصولات مراقبت پوستی که برای پوست شما طراحی نشده‌اند، نه تنها مفید نخواهند بود بلکه ممکن است باعث بدتر شدن خشکی، جوش‌ها و دیگر مشکلات پوستی شود. حتی در مورد ترفند‌های معروف که در شبکه‌های اجتماعی و اینترنت می‌بینید نیز همین گونه است. برخی ترفندها ممکن است برای نوع پوست شما مناسب نباشند و باعث بدتر شدن مشکلات بشوند.

پس در قدم اول اگر می‌خواهید روش های مراقبت از پوست موثر واقع شوند، باید نوع پوست خود را بشناسید.

انواع پوست شامل معمولی، خشک، چرب و مختلط می‌شود. نوع پوست هر فرد توسط عوامل ژنتیکی تعیین می‌شود و قابل تغییر نیست. اما برای بهبود شرایط کنونی پوست‌تان راه‌های بسیاری وجود دارد. روش‌های جوانسازی پوست یا شیوه‌های آبرسانی پوست از جمله راه‌هایی هستند که می‌توانند باعث بهبود شرایط پوست‌تان بشوند.

پوست معمولی (Normal)

اصطلاح علمی برای این نوع، «یودرمیک» است. منظور از «معمولی» این است که پوست در حالت تعادل نسبی قرار دارد. البته ممکن است ناحیه‌ی T (شامل پیشانی، چانه و بینی) در افراد با پوست معمولی کمی‌ چرب‌تر باشد؛ اما به طور کلی پوست معمولی از نظر رطوبت و چربی به این شکل است که پوست نه خشک است و نه چرب.

تشخیص پوست معمولی

برای تشخیص پوست معمولی به نکات زیر دقت کنید:

• منافذ پوستی ریز
• خونرسانی مناسب
• بافت اسفنجی، صاف و لطیف
• بدون قرمزی
• رنگ صورتی شاداب و یکدست

این نوع پوست معمولاً حساس نمی‌شود ولی با افزایش سن ممکن است به سمت خشکی برود. پوست معمولی می‌تواند کم آب هم بشود که با خشک شدن متفاوت است. در این صورت برای بهبود شرایط به روش‌های آبرسانی نیاز است.

مراقبت از پوست معمولی

پوست معمولی نیاز به روش های خاصی برای مراقبت از پوست ندارد. همان روتین روزمره‌ای که بالا توضیح دادیم را رعایت کنید، مواد آشپزخانه را به پوست‌تان نزنید و اگر دچار مشکلات پوستی (مثل آکنه) شده‌اید، به بخش بعدی این مقاله مراجعه کنید.

پوست خشک

پوست خشک به پوستی گفته می‌شود که کمتر از حد معمول چربی (سبوم) تولید کند. با کاهش تولیدات سبوم، لایه‌ی چرب محافظتی روی پوست نازک شده و نمی‌تواند رطوبت را به خوبی حفظ کند. اصطلاح علمی این نوع پوست «زروسیس» نام دارد و از نظر شدت بین افراد مختلف متفاوت است، در حدی که گاهی به سختی قابل تشخیص است.

پوست خشک به شکل چشمگیری در خانم‌ها شایع‌تر از آقایان است و تمامی انواع پوست با افزایش سن به سمت خشکی می‌روند. مشکلات ناشی از پوست خشک بسیار شایع‌ هستند و حدود ۴۰٪ از افرادی که متخصص پوست مراجعه می‌کنند، از این مشکلات رنج می‌برند.

علت پوست خشک

رطوبت پوست به میزان آب موجود در لایه‌های عمقی پوست و همچنین به میزان از دست دادن آب بستگی دارد.

پوست به طور مداوم از طریق راه‌های زیر آب از دست می‌دهد:

• تعریق: خروج آب از طریق غده‌های عرقی به دلیل گرما، استرس و فعالیت،
• تعرق یا تبخیر: پوست شما به صورت طبیعی و غیرفعال، روزانه حدود نیم لیتر آب از دست می‌دهد. این اتفاق به دلیل تبخیر یا تعرق آب از سطح پوست صورت می‌گیرد.

پوست خشک به دلیل کمبود موارد زیر ایجاد می‌شود:

• فاکتورهای طبیعی مرطوب‌کننده پوستی (NMF) که شامل اوره، آمینو اسیدها و لاکتیک اسید می‌شوند. این مواد با اتصال به آب از تبخیر شدنش جلوگیری می‌کنند.
• چربی‌های سطح پوست مثل سرامیدها، اسیدهای چرب و کلسترول که به عنوان سد طبیعی پوست در برابر خروج آب عمل می‌کنند.

چون پوست خشک به شکل طبیعی قادر به حفظ رطوبت نیست، باید با استفاده از روش های مراقبت از پوست به آن کمک کنیم.

تشخیص پوست خشک

پوست خشک طیف وسیعی از پوست کمی خشک‌تر از پوست معمولی تا پوست‌های بسیار خشک و شکننده را شامل می‌شود.

برای تشخیص پوست خشک به نکات زیر دقت کنید:

• پوست کمی خشک ممکن است حس سفتی یا شکنندگی را به شما منتقل کند. ممکن است زبر باشد و گاهی خاصیت کشسانی یا الاستیسیته پوست کاهش می‌یابد.
• پوست بسیار خشک در صورت عدم رسیدگی ممکن است زخم یا پوسته پوسته شود. همچنین گاهی سفت به نظر رسیده و دچار خارش می‌شود.
• پوست شدیداً خشک معمولاً در بخش‌های خاصی از بدن مثل آرنج، دست، پاشنه و زانو دیده می‌شود. ضخیم شدن، ترک برداشتن، پوسته پوسته شدن و خارش از نشانه‌های آن است.

پوست شدیداً خشک معمولاً در سالمندان و دست‌های به شدت کم آب شده (به ویژه در فصل زمستان) مشاهده می‌شود. همانطور که اشاره کردیم، تمامی انواع پوست با افزایش سن به سمت پوست خشک می‌روند. همچنین بسیاری از افراد با پوست معمولی یا چرب در فصول سرد سال، دچار خشکی پوست می‌شوند. پس نوع پوست ممکن است به شرایط اقلیمی هم وابسته باشد.

یادتان باشد که پوست خشک نباید دچار التهاب یا درماتیت باشد. اگر پوست به دلیل التهاب خشک شده باشد، دیگر با نوع پوست خشک طرف نیستیم و با یک مشکل پوستی مواجهیم.

روش های مراقبت از پوست خشک

پوست خشک مستعد دچار شدن به التهاب و اگزما است؛ برای همین روش های مراقبت از پوست اهمیت زیادی در مورد این نوع دارند. مراقبت‌های عمومی زیر می‌توانند به شما کمک فراوانی بکنند:

• حمام آب ولرم
• محدود کردن استحمام به ۵ تا ۱۰ دقیقه
• استفاده از مرطوب کننده بلافاصله بعد از حمام یا شستن دست
• استفاده از صابون‌ها و شوینده‌های دارای مرطوب کننده
• استفاده از محصولات مرطوب کننده قوی و غلیظ در زمستان و لوسیون‌های سبک‌تر در تابستان

از محصولاتی استفاده کنید که برای پوست‌های خشک ساخته شده‌اند. این محصولات قدرت شویندگی ملایمی دارند، یعنی چربی‌های محدود پوست شما را از بین نمی‌برند. به علاوه بیشترشان حاوی مواد مرطوب کننده هستند.

اگر مراقبت‌های عمومی در رفع خشکی همه یا بخشی از پوست شما موثر نبودند، ممکن است علت خشکی، بیماری یا مشکل پوستی باشد. درماتیت سبوریک، درماتیت تماسی و بیماری پای ورزشکاران از جمله مشکلات پوستی هستند که باعث خشکی پوست می‌شوند.

پوست چرب

پوست چرب به پوستی گفته می‌شود که بیش از حد چربی (سبوم) تولید می‌کند. تولید بیش از حد سبوم، «سبوریا» نامیده می‌شود.

علت پوست چرب

مواردی مانند عوامل ژنتیکی، تغییرات و عدم تعادل هورمونی، برخی داروها، استرس و محصولات آرایشی آکنه‌زا می‌توانند باعث ایجاد پوست چرب شوند.

تشخیص پوست چرب

برای تشخیص پوست چرب به نکات زیر دقت کنید:

• منافذ پوستی بزرگ و قابل مشاهده
• براق شدن پوست
• پوست ضخیم‌تر و رنگ‌پریده است. ممکن است عروق خونی دیده نشوند.

مهم‌ترین مشکل افراد با پوست چرب، کومودوها (جوش‌های سرسیاه و سرسفید) و همچنین انواع و اقسام آکنه‌ها است.

زمانی که با موارد خفیف آکنه موجه هستیم، تعداد زیادی کومودو روی صورت و بیشتر اوقات روی گردن، شانه‌ها، پشت و سینه مشاهده می‌شود.

در موارد متوسط و شدید آکنه،  پاپول‌ها (جوش‌های کوچک بدون سر سیاه یا سفید قابل تشخیص) و پوسچول‌ها (جوش‌های متوسط با مرکز سفید یا زرد) پدیدار شده و پوست قرمز و ملتهب به نظر می‌رسد.

روش های مراقبت از پوست چرب و مستعد آکنه

• از شوینده‌های ضد آکنه استفاده کنید. این محصولات حاوی سالیسیلیک اسید و بنزویل پراکسید هستند که به پاکسازی آکنه‌ها کمک می‌کنند.
• با ملایمت پوست خود را بشویید. آسیب زدن به آکنه‌ها می‌توانند باعث بدتر شدن یا زخم‌شدن آن‌ها شود. یادتان باشد که جای زخم به سختی محو می‌شود.
• پوست خود را نسابید و جوش‌ها را نترکانید. این دو شایع‌ترین علل زخم شدن در افراد با پوست چرب هستند.
• از محصولات آبرسان و مرطوب کننده استفاده کنید ولی مواردی را انتخاب کنید که رقیق* بر پایه‌ی آب و ضد آکنه (Non-Comedogenic) باشند.
• خانم‌ها باید از محصولات آرایشی بدون روغن و ضد آکنه استفاده کنند. محصولات آرایشی غیر از این و آرایش سنگین می‌تواند باعث بسته شدن منافذ و بدتر شدن آکنه‌ها شود.

پوست مختلط

در پوست مختلط نوع پوست در نواحی گونه با نواحی T (پیشانی، چانه و بینی) متفاوت است. البته ناحیه‌ی T می‌تواند به اندازه‌ی یک خط باریک یا بسیار گسترده باشد.

علت پوست مختلط

بخش‌های چرب‌تر پوست مختلط به دلیل افزایش تولید چربی و بخش‌های خشک به دلیل کاهش تولیدات سبوم ایجاد می‌شود.

تشخیص پوست مختلط

برای تشخیص پوست مختلط به نکات زیر دقت کنید:

• ناحیه‌ی T شکل چرب شامل پیشانی، چانه و بینی
• منافذ بزرگ در ناحیه‌ی T
• گونه‌های دارای پوست معمولی تا خشک

روش های مراقبت از پوست مختلط

پوست مختلط نیاز به روش های خاصی برای مراقبت از پوست ندارد. می‌توانید از دو نوع مرطوب کننده قوی و ضعیف برای نواحی مختلف صورت‌تان استفاده کنید. همچنین اگر جوش‌های سرسیاه زیادی روی ناحیه‌ی T شما وجود دارد، می‌توانید از برچسب‌های برداشت جوش‌های سرسیاه استفاده کنید که به طور خاصی برای نواحی بین ابرو، بینی و زیر لب ساخته شده‌اند.

برخی شرایط خاص پوستی

جدا از مشکلات مربوط به نوع پوست، گاهی اوقات پوست دچار شرایط خاصی می‌شود که به رسیدگی‌های ویژه نیاز دارد. دو مورد از شایع‌ترین شرایط پوستی شامل پیری پوست و کم آبی پوست می‌شود.

پیری پوست

پوست همه ما به مرور زمان و با افزایش سن پیر می‌شود. قوام پوست کاهش می‌یابد، چین و چروک‌ها پدیدار می‌شوند و پوست خشک‌تر از گذشته به نظر می‌رسد. در این حالت باید به سراغ روش های خاص مراقبت از پوست برویم. راهکارهای تخصصی و خاصی که به مجموع آن‌ها روش‌های جوانسازی پوست می‌گویند.

برخی از روش‌های پرطرفدار جوانسازی پوست عبارت‌اند از:

• تزریق بوتاکس، ژل و چربی
• لیفت صورت با نخ
• هایفوتراپی
• روش‌های آر اف کونتراج و فرکشنال
• میکرودرم ابریژن و هیدرودرم

کم آبی پوست

گاهی اوقات پوست دچار کم آبی می‌شود. یعنی رطوبت موجود در لایه‌های پوست کاهش می‌یابد. پوست کم آب لزوماً خشک نیست و اساساً پوست خشک با پوست کم آب تفاوت دارد. حتی گاهی اوقات پوست‌های چرب نیز دچار کم آبی می‌شوند.

اولین قدم برای حل این مشکل، نوشیدن مایعات است. نوشیدن آب و مایعات از کم آبی‌های آینده جلوگیری می‌کند ولی گاهی اوقات برای جبران آسیب‌های وارد شده و کم آبی کنونی پوست کافی نیست. در این مواقع باید به سراغ روش‌های آبرسانی به پوست بروید.

بهترین روش آبرسانی، شیوه‌ای است که تحت عنوان Facial شناخته می‌شود. این روش در ایران به پاکسازی پوست معروف است. البته این پاکسازی با پاکسازی که در خانه یا آرایشگاه انجام می‌دهید متفاوت است. پاکسازی پوست در کلینیک خانه سفید شامل مجموعه‌ای از روش های مراقبت از پوست است که در یک بسته به شما ارائه می‌شوند. این بسته شامل مواردی مثل پاکسازی عمیق، لایه برداری، سرم درمانی، ماسک، ماساژ و … است.

 

منبع

:: بازدید از این مطلب : 34

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

۱ – قبل از خواب با یک شوینده ملایم صورت را بشویید؛ شوینده‌ای که حاوی دانه‌های اسکراب و پاک‌کننده باشد تا سلول‌های مرده سطح پوست را از بین ببرد چرا که تجمع همین سلول‌هاست که اصلی‌ترین عامل ایجاد آکنه است.

۲ – دو قاشق غذاخوری سرکه سیب را با یک قاشق غذاخوری آب مخلوط کنید؛ بعد یک گوش‌پاک‌کن را به این محلول آغشته کنید و روی جوش‌ها بمالید. سرکه سیب باکتری‌‌های مولد آکنه و سلول‌های مرده سطح پوست را از بین می‌برد و در نتیجه تا حدی التهاب جوش می‌خوابد و صبح که بیدار شوید میزان قرمزی جوش تا حد زیادی کاهش یافته ‌است.

۳ – قبل از اینکه به تختخواب بروید مقداری کرم ضدآکنه روی جوش‌ها بزنید، چنین کرمی باید حاوی بنزوئیل پروکساید باشد تا بتواند جوش را خشک کند و سلول‌های مرده سطحی را بردارد.

۴ – قطره ضدقرمزی چشم هم می‌ تواند به شما کمک کند یعنی قطره‌ چشمی که برای کم کردن قر مزی چشم‌ها استفاده می‌شود. اگر کرم ضدآکنه ندارید می‌توانید به جای آن از چنین قطره‌ای استفاده کنید. این قطره می‌تواند قرمزی جوش را کم کند اما هیچ تاثیری در بهبود جوش‌ها ندارد.

نکته :

مقداری دارچین و عسل را با هم مخلوط کنید تا ماده‌ای چسبی شکل به دست آید. صورتتان را بشویید و بعد مقداری از این مخلوط را قبل ازخواب روی مناطق مورد نظر بمالید و بگذارید تا صبح بماند.

نمی‌گذارد جای جوش زخم شود

روغن درخت چای را نیز می‌توانید امتحان کنید. این روغن نیز خاصیت ضدباکتریایی دارد و محصول استرالیا است. روغن درخت چای به کاهش قرمزی و تورم کمک می‌کند و مانع زخم شدن محل جوش می‌شود. البته باید از مصرف صابون‌هایی که موجب بروز حساسیت و واکنش‌های آلرژیک می‌شوند، پرهیز و قبل از خواب از خوردن غذاهای خیلی چرب و ادویه‌دار خودداری کنید چون در بروز آکنه‌ها تاثیر فوق‌العاده‌ای دارند.

یک شبه دانه‌های سرسیاه را از بین ببرید

۱ – باید پوست‌تان را با یک پاک‌کننده حاوی اسید سالیسیلیک بشویید، چرا که این دانه‌های سرسیاه بیش از همه به دلیل تولید بیش از اندازه چربی درون منافذ پوستی است؛به همین دلیل تمیز نگه‌داشتن پوست می‌تواند به پاک کردن دانه‌‌های سرسیاه کمک کند.

۲ – با یک لایه‌بردار ملایم سلول‌های مرده سطح پوست را بردارید، چرا که تجمع این سلول‌های مرده روی پوست هم می‌ تواند عامل ایجاد جوش و دانه‌های سرسیاه باشد.

۳ – یک حوله را داغ کنید و روی این دانه‌های سرسیاه قرار دهید، بخار و گرمای ناشی از حوله باعث می‌شود که دانه‌های سرسیاه به سطح پوست نزدیک شوند و در نتیجه تخلیه کردن آنها آسان‌تر شود، حوله را چند دقیقه روی دانه‌های سرسیاه نگه دارید و بعد آن منطقه را به خوبی خشک کنید.

۴ – نوک یک انگشت یک پارچه یا دستمال کاغذی قرار دهید؛ بعد آرام با نوک انگشت و دستمال این دانه‌‌‌ها را خیلی آرام فشار دهید، حواستان باشد که نباید به پوست فشار زیادی وارد شود، چرا که می‌تواند التهاب ایجاد کند.

۵ – در نهایت با یک کرم مخصوص دانه‌های سیاه کار را تمام کنید و بعد به تختخواب بروید.

این محلول هم معجزه می‌کند.

مقداری دارچین و عسل را با هم مخلوط کنید تا ماده‌ای چسبی شکل به دست آید. صورتتان را بشویید و بعد مقداری از این مخلوط را قبل ازخواب روی مناطق مورد نظر بمالید و بگذارید تا صبح بماند و بعد صبح صورت‌تان را کاملا بشویید. اگر معمولا در خواب زیاد تکان می‌‌خورید، توصیه می‌کنم روی بالش خود یک حوله بیندازید تا کثیف نشود.

روغن برخی گیاهان هم مفید است

راه دیگر برای از بین بردن یک شبه جوش‌ها استفاده از روغن‌های خاص و ضروری بدن است؛ یعنی روغن‌های تقطیر شده‌ای که حاوی ترکیبی از مواد عطری برخی از گیاهان است، دو گیاه فوق‌العاده برای پوست؛ یکی درخت چای و دیگری برگ‌بوست. روغن هر دو این گیاهان بسیار موثر است و شما می‌توانید با توجه به سلیقه خود یکی از آنها را انتخاب کنید.کافی است قبل از خواب بعد از اینکه صورتتان را شستید و خشک کردید یک قطره از روغن را روی جوش قرار دهید و بگذارید تا صبح روی جوش باقی بماند. حواستان باشد که حتما روی بالش خود یک حوله پهن کنید چرا که لک ناشی از این روغن‌ها به راحتی از روی پارچه پاک نمی‌شود.

پزشکان چه دارویی تجویز می‌کنند

اگر برای درمان سریع جوش‌ها به پزشک مراجعه کنید احتمالا مصرف داروهای کورتونی یا استروئیدی را برای کوتاه مدت به صورت خوراکی یا موضعی یا تزریقی تجویز می‌کند اما باید بدانید با مصرف طولانی‌مدت این داروها آکنه بدتر می‌شود اما در کوتاه‌مدت چنین داروهایی می‌تواند التهاب را از بین ببرد و از آنجا که التهاب نقش زیادی در ایجاد جوش دارد بنابراین جوش‌ها کاهش می‌یابند.باید بدانید مصرف این داروها باید محدود به چند روز یا نهایتا دو هفته باشد تا شدت ضایعات آکنه کم شود البته این بهبودی به طور موقتی است و فرد باید حتما داروهای خوراکی و موضعی آنتی‌آکنه، آنتی باکتریال را آغاز کند تا با قطع داروهای کورتونی و استروئیدی ضدالتهاب، جوش‌ها برنگردند.

برای پوست‌های حساس از خمیر دندان استفاده نکنید

اگر پوستی حساس دارید توصیه می‌کنیم سراغ خمیر دندان نروید، چرا که ممکن است پوست با خمیر دندان بیش از اندازه خشک شود و حتی بسوزد؛ بهتر است شما در این مواقع سراغ محلول بنزوئیل پروکساید ۳درصد بروید. کمی از این محلول را با یک گوش‌ پاک‌ کن روی جوش بگذارید.این ماده باکتری‌های عامل آکنه را می‌کشد، همچنین کاری می‌کند که منافذ مسدود شده پوستی باز شوند و در نتیجه هم پوست کمتر دچار آکنه می‌شود و هم راحت‌تر نفس می کشد.

این راه‌ها درمان قطعی نیستند

یادتان باشد که این راه‌ها نمی‌توانند به عنوان درمان قطعی مطرح باشند بلکه فقط می‌توانند به طور خیلی موقت جوش‌ها و آکنه‌‌ها را خوب کنند ولی اگر علت اصلی برطرف نشود، جوش‌ها دوباره برمی‌گردند و روز از نو و روزی از نو؛ اگر هم بخواهید این روش‌ها را مرتب تکرار کنید، احتمالا پوستتان بیش از اندازه حساس و خشک خواهد شد و نتیجه مطلوب مورد نظرتان به دست نخواهد آمد چرا که پوستی که تکه تکه خشک شده‌باشد بیشتر از آنکه زیبا باشد، حالت لکه لکه پیدا می‌کند.

راهنمای قدم به قدم برای یک شبه نابود کردن جوش‌ها

۱ – مهم‌ترین قدم برای از بین بردن جوش‌ها شستن و پاک کردن صورت است، یک پاک‌کننده ملایم بدون چربی برای شستن پوست‌های چرب ایده‌آل است.

۲ – یک تکه یخ را داخل یک تکه پارچه بگذارید و آن را هر یک ساعت حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی جوش قرار دهید؛ البته حواستان باشد که هر وقت احساس درد کردید؛ یخ را بردارید.

۳ – خیلی ملایم با سشوار روی جوش را خشک کنید،درجه حرارت سشوار را روی کمترین حد قرار دهید تا سردترین باد را داشته‌باشید. باید حدود ۳ تا 5 دقیقه باد سشوار را روی جوش بگیرید.حواستان باشد که سشوار را خیلی نزدیک به پوست نگیرید و هر گاه احساس کردید داغ شده‌است، کار را متوقف کنید.

۴ – قبل از اینکه به تختخواب بروید روی جوش را با کمی خمیردندان بپوشانید، حواستان باشد که از خمیر دندان سفیدی استفاده کنید که هیچ ماده افزودنی خاصی نداشته باشد؛ مثلا خمیردندان سفیدکننده نباشد. البته ناگفته نماند که خمیردندان‌‌های ژله‌ای هم برای این کار مناسب نیستند.

۵ – صبح روز بعد خیلی ملایم با آب ولرم خمیردندان را از روی جوش بشویید.

۶ – حالا می‌توانید باقی‌مانده جای جوش را با کانسیلر یا هر نوع کرم‌پودر و ماده آرایشی دیگر بپوشانید.

4 درمان فوری برای از بین بردن جوش صورت

تقریبا همه ما این تجربه را داریم که یک روز صبح از خواب بیدار شویم و در حالی که استرس یک قرار مهم را داریم، ناگهان در مقابل آیینه متوجه شویم که یک جوش بزرگ و وقت‌ ناشناس با ظاهری ناخوشایند روی بینی‌مان بیرون زده که شاید حتی بتواند موجب کاهش اعتماد به نفسمان در طول آن روز شود.

متخصصان بهداشت عمومی پوست در کانادا در مقاله‌ای به چند راهکار خانگی ساده و درعین حال موثر برای مقابله با این آکنه‌های بی‌موقع و ناخوشایند اشاره کرده‌اند که به کار بردن آنها تقریبا برای هر فردی میسر است.

این کارشناسان توصیه می‌کنند :

۱ – با مالیدن مقدار اندکی خمیر دندان روی آکنه می‌توانید به سریع‌تر خشک شدن آن کمک کنید.

۲ – همچنین می‌توانید مقداری خمیر زردچوبه تهیه کرده و آن را قبل از خواب روی جوش بمالید و هنگام صبح با آب بشویید.

۳ – عسل نیز برای درمان جوش‌های بزرگ مفید است چون خاصیت ضد باکتریای قوی دارد و عفونت را درمان می‌کند.

۴ – روغن درخت چای را نیز می‌توانید امتحان کنید. این روغن نیز خاصیت ضد باکتریایی دارد و محصول استرالیا است. روغن درخت چای به کاهش قرمزی و تورم کمک می‌کند و مانع زخم شدن محل جوش می‌شود.

مراقب باشید از مصرف صابون‌هایی که موجب بروز حساسیت و واکنش‌های آلرژیک می‌شوند، پرهیز کنید و قبل از خواب از خوردن غذاهای خیلی چرب و ادویه‌دار خودداری نمایید چون در بروز آکنه‌ها تاثیر فوق‌العاده‌ای دارند.

چهل روز تا رفع کامل جوش و لکه های صورت! امتحان کنید!

شایدشما هم از آن دسته از افراد هستید که مرتبا در صدد رفع لکه های قهوه ای و جوش های صورت بر آمده اید و به نتیجه ای که می خواستید نرسیدید این بار راه درمانی ساده ای که تنها با استفاده از سالمترین، موثرترین و طبیعی ترین مواد انجام می شود را نیز امتحان کنید، شرط تاثیر گذاری و به نتیجه رسیدن درست آن مراقبت و انجام این کار تا چهل روز و به طور مرتب است.

مواد لازم:

سیب یک عدد کوچک

عسل یک قاشق چایخوری

آبلیمو سه چهار قطره

به این ترتیب که:

پیشنهاد می کنیم این کار ترجیحا شب و قبل از خواب انجام شود اما اگر برایتان مقدور نیست هر ساعتی از روزکه می توانید و آرامش دارید را انتخاب کنید، یک سیب کوچک را از وسط نصف کرده، آن را رنده کنید و نصف دیگر را همان موقع بخورید. سیبهای رنده شده را از صافی رد کنید، آب آن را به آرامی و به حالت دورانی از پایین به بالا با ماساژ بر روی صورت بمالید و صبر کنید تا خوب جذب پوست شده و خشک شود. پس از ده تا پانزده دقیقه پوستتان را با آب سرد و خنک بشویید و از مخلوط عسل و آبلیمو استفاده کرده آن را به همان شکل روی صورت بزنید و با نوک انگشتان به آرامی به پوستتان ضربه بزنید .حالت کشدار آن را حس می کنید که طبیعی است . پس از ده دقیقه دوباره صورتتان را با آب سرد و خنک بشویید . توصیه می شود این کار را حتما تا چهل شب مرتب انجام دهید ، نیمه ی سیب را نیز حتما بخورید تا به نتیجه ی مطلوب برسید.

چند پیشنهاد ساده، جالب و سریع برای از بین بردن جوش که نمی دانید !

اگر صبح که از خواب بیدار می شوید متوجه شوید که یک جوش در قسمتی از صورتتان سر برآورده و خصوصا اگر این اتفاق قبل از یک واقعه مهم برایتان پیش بیاید، حتما خیلی غصه دار می شوید.

اکثر افراد این حادثه غم انگیز را به نوعی تجربه کرده اند. چند روز مانده به یک مهمانی مهم، یک مراسم رسمی، جشن تولد و… انگار که طبیعت از سرلجبازی می خواهد دستمان بیندازد. حالا اگر چنین شد چه باید بکنیم؟

مرکبات: یکی از روش های متداول، گذاشتن مرکبات بر روی جوش است. اسیدسیتریک موجود در این میوه ها به خشک شدن جوش چرکی کمک می کند، در حالی که ویتامین های موجود در آنها التهاب باکتری های عفونت زا را کم می کند.

اگر در جست و جوی درمان خانگی برای این جوش ها هستید استفاده از مرکبات نقطه آغازین خوبی است. یک پرتقال یا لیمو را پوست کنده و از طرفی که آب میوه وجود دارد به پوست و روی جوش بمالید، این کار باعث می شود تا کمی احساس سوزش کنید. سپس اجازه دهید تا در معرض هوا خشک شود. تکرار این کار چندین بار در طول یک روز به شما کمک می کند تا جوش برطرف شود.

نمک دریایی: به شما کمک می کند تا باکتری های موجود در جوش های چرکی کشته شوند و منافذ پوستی پاکیزه بمانند. به این منظور کمی آب را بجوشانید. مقداری نمک دریایی را برداشته و کمی آب بر روی آن بریزید تا خمیری شکل شود. پس از آنکه خمیر سرد شد و دمای آن به دمای اتاق رسید با دست و دلبازی این خمیر را بر روی جوش قرار دهید. صبر کنید تا کاملا خشک شود و سپس محل را با آب بشویید. این عمل باعث کشته شدن باکتری ها شده و اجازه نمی دهد تا جوش چرکی در صورتتان اثر و لکه ای باقی گذارد.

خمیر دندان: اگر برای درمان جوش صورت خود خیلی عجله دارید پس باید روش سریع الاثرتری را انتخاب کنید. اگر قبل از خواب کمی خمیردندان بر روی جوش بمالید، احتمالا صبح جوش شما به مراحل پایانی عمر خود خواهد رسید و شاید هم از بین رفته باشد.

سیب: سیب رنده شده را مستقیما بر روی جو ش ها بمالید و پس از خشک شدن نه تنها به از بین رفتن باکتری های موجود در جوش های چرکی کمک می کند، بلکه جوش ها را خشک می کند.

 

منبع

 

:: بازدید از این مطلب : 45

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

آکنه یا جوش چیست؟
«آکنه»، آکنه شایع یا رخ جوش، که مردم آن را با عنوان جوش‌های ناشی از غرور جوانی می‌شناسند یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی و شایع‌ترین علت مراجعه بیماران به پزشکان پوست و مو است.

این بیماری معمولاً هم زمان با بلوغ شروع می‌شود و در تقسیم بندی بیماری‌های پوستی، جزو یکی از بیماری‌های زائده‌های پوست، یعنی مو به حساب می‌آید. ریشه مو در فضای کانال مانندی به اسم «فولیکولِ» مو قرار گرفته و رشد می‌کند.

از طرف دیگر، غدد چربی به عنوان یکی دیگر از زوائد پوستی، ترشحات خود را داخل فولیکول مو تخلیه می‌کنند که به سمت بالا حرکت کرده و روی سطح پوست پخش می‌شوند.

این بیماری به طور معمول همه اغلب افراد را در دوران بلوغ متأثر می‌کند و در این زمینه تاکنون هیچ استثنائی در موضوعاتی مثل نژاد و جنسیت دیده نشده است. تنها تفاوت‌های دیده شده این است که ظهور جوش در زنان گاه حتی در اواسط تا اواخر دهه ۲۰ سالگی نیز رخ می‌دهد. جوش به طور معمول در محل رشد مو‌های صورت، سینه و پشت ظاهر می‌شود. بر این اساس، شکل گیری جوش را در سه نقطه ذیل، اینگونه می‌توان توصیف کرد:

۱. صورت: جوش در این بخش از بدن تقریباً هر فردی را درگیر و مبتلا می‌کند.
۲. پشت: حدود نیمی از افرادی که به جوش مبتلا هستند، در این قسمت از بدن نیز با آن درگیر می‌شوند.
۳. سینه: حدود ۱۵ درصد از افرادی که به جوش مبتلا هستند، در این قسمت از بدن نیز با آن درگیر می‌شوند.

انواع مختلف جوش
در واقع ۶ نوع اصلی جوش وجود دارد که می‌توان آن‌ها را به ترتیب ذیل تقسیم بندی کرد.

جوش‌های سر سیاه: برجستگی‌های کوچک سیاه یا زرد که روی پوست ایجاد می‌شوند. برخی تصور می‌کنند که علت سیاهی این جوش‌ها ورود آلودگی‌های خارجی است، اما این سیاهی در واقع مربوط به پوشش داخلی فولیکول مو است که رنگدانه ایجاد می‌کنند.

جوش‌های سر سفید: ظاهری شبیه به جوش‌های سر سیاه دارند، اما ممکن است در هنگام فشردن آن‌ها سفت‌تر باشند و خالی نشوند.

پاپول ها: برجستگی‌های کوچک قرمز رنگی که ممکن است احساس درد ایجاد کنند.

چرکدانه یا پوسچول: شبیه به پاپول‌ها هستند، اما یک نوک سفید در مرکز دارند، که ناشی از ایجاد چرک است. چرکدانه کمی برجسته‌تر از سطح پوست بوده حاوی مایع اغلب روشنی است که در آن سلول‌های مرده و تجمعی از نوتروفیل‌ها وجود دارد. نوعی جوش دردناک بوده، برجستگی‌های پر از چرک سفید یا زرد رنگ، با پایه قرمز رنگ هستند.

گرهک یا ندول: توده‌های بزرگ و سختی هستند که در زیر سطح پوست ایجاد می‌شوند و می‌توانند دردناک باشند.

کیست: شدیدترین نوع جوش ناشی از آکنه است. کیست ها، توده‌های پر از چرکی هستند که شباهت زیادی به جوش‌ها دارند و بیشترین خطر ایجاد زخم دائمی را دارند.

چرا جوش می‌زنیم؟
هیچ عاملی منفردی نیست که به تنهایی باعث ایجاد جوش شود. جوش هنگامی پدید می‌آید که غدد چربی (روغنی) متصل به فولیکول‌های مو در زمان بلوغ یا به دلیل سایر تغییرات هورمونی تحریک شوند. سبوم (روغن) یک ماده طبیعی است که پوست را روغنکاری و محافظت می‌کند.

همراه با افزایش تولید این ماده روغنی، تغییر در سلول‌های پوستی در دوران بلوغ، سبوم را برای متأثر کردن منافذ فولیکول مستعد می‌کند. این پلاگین در صورتی که توسط یک لایه نازک از پوست پوشانده شده باشد، ظاهر می‌شود، اما در صورت قرار گرفتن در معرض هوا، قسمت در معرض تیره‌تر این پلاگین را «سر سیاه» می‌نامند.

فولیکول موی متأثر شده به تدریج بزرگ می‌شود و با بزرگ شدن آن، ممکن است در دیواره فولیکول پارگی شود و این امر اجازه می‌دهد مواد تحریک کننده و باکتری‌های طبیعی پوست به لایه‌های عمیق‌تر پوست دسترسی پیدا کنند و درنهایت التهاب ایجاد می‌شود. التهاب در نزدیکی سطح پوست، چرکدانه ایجاد می‌کند. التهاب عمیق‌تر منجر به یک پاپول می‌شود و اگر التهاب از این هم عمیق‌تر باشد، کیست ایجاد می‌کند.

عواملی وجود دارد که برخلاف تصور معمولاً نقشی در ایجاد جوش ندارند، که برخی از مهمترین آن‌ها را می‌توان به ترتیب ذیل برشمرد:

غذا: والدین اغلب به نوجوانان می‌گویند که از خوردن پیتزا، غذا‌های چرب و سرخ شده و هله هوله خودداری کنند. اگرچه این غذا‌ها در کل ممکن است برای سلامتی مفید نباشند، اما باید دانست که نقش مهمی در ایجاد جوش ندارند. اگرچه برخی از مطالعات اخیر نشان می‌دهد که رژیم‌های غذایی پر کربوهیدرات، شیر و شکلات خالص می‌توانند ایجاد جوش را تشدید کنند، اما این یافته‌ها هنوز به اثبات نرسیده اند.

آلودگی خارجی: جوش‌های سرسیاه، به علت رنگدانه‌ها و روغن اکسید شده به این شکل در می‌آیند و نه آلودگی خارجی. عرق باعث ایجاد جوش نمی‌شود و توسط غدد کاملاً مجزا در پوست پدید می‌آید. از طرف دیگر شستشوی بیش از حد نیز می‌تواند پوست را خشک و تحریک کند.

استرس: بعضی از افراد تصور می‌کنند که استرس باعث پدید آمدن جوش‌ها می‌شود، اما باید دانست که استرس نقش مستقیمی در ایجاد جوش ندارد.

عواملی که باعث ایجاد جوش می‌شوند
با این همه عواملی وجود دارد که بسته به فرد مبتلا، ممکن است عواملی برای ایجاد جوش به شمار روند. برخی از این عوامل را می‌توان به شرح ذیل برشمرد:

وراثت: اگر یکی از والدین شما به جوش شدید مبتلا بوده باشد، به احتمال زیاد شما نیز بدان گرفتار خواهید شد و کنترل آن در چنین افرادی به مراتب سخت‌تر است.

فشار: در بعضی از بیماران، فشار ناشی از کلاه ایمنی، بند‌های کلاه، یقه ها، بند جوراب یا شلوار و ... می‌تواند جوش را تشدید کند.

داروها: بعضی از دارو‌ها ممکن است باعث ایجاد و یا بدتر شدن جوش شوند، مانند دارو‌های حاوی یدیدها، برمید‌ها یا استروئید‌های خوراکی یا تزریقی (یا پردنیزون تجویز شده دارویی یا استروئید‌هایی که بدنسازان یا ورزشکاران گاهی مصرف می‌کنند). دارو‌های دیگری که می‌توانند باعث ایجاد یا تشدید جوش شوند، دارو‌های ضد تشنج و لیتیم هستند، با این حال اکثر موارد جوش به مواد مخدر مربوط نمی‌شوند.

مشاغل: در برخی مشاغل، قرار گرفتن در معرض محصولات صنعتی مانند روغن‌های برش ممکن است باعث ایجاد جوش شود.

مواد آرایشی و بهداشتی: برخی از مواد آرایشی و محصولات مراقبت از پوست باعث گرفتگی منافذ پوست می‌شوند. در هنگام خرید محصولات آرایشی و بهداشتی مربوط به پوست، حتماً باید به ترکیبات محصول و هشدار‌های مربوط به استفاده از آن‌ها دقت کنید و اگر دغدغه‌های مربوط به جوش را دارید باید حساسیت بیشتری در این زمینه به خرج دهید. یک پیشنهاد این است که محصولاتی را انتخاب کنید که «مبتنی بر آب» باشند چرا که برای افراد درگیر با جوش، مفید‌تر هستند.

مشکلات پوستی که نباید با جوش اشتباه گرفت
روزاسه: روزاسه یا آکنه دوران بزرگسالی عبارت است از التهاب و قرمزی مزمن پوست صورت (معمولاً گونه‌ها، بینی و پیشانی) است، اما در واقع این بیماری آکنه نیست. این بیماری هر دو جنس (به خصوص افراد با رنگ روشن پوست) را درگیر می‌کند، ولی در زنان سه برابر شایعتر است. سن بروز روزاسه معمولاً ۳۰ تا ۶۰ سال است.

جوش اصلاح: به این حالت گاهی اوقات «برجستگی‌های تیغ» یا «راش تیغ» نیز گفته می‌شود. وقتی اصلاح می‌کنید و انتهای موهایتان را به پوست نزدیک کردید، مو‌ها در پوست پیچیده و باعث ایجاد برآمدگی‌هایی می‌شوند. این یک مشکل مکانیکی است و درمان آن شامل کمتر تراشیدن مو (یا ریش گذاشتن و یا لیزر مو) است. البته سودوموفیکولیت (جوش اصلاح) در بیمارانی که جوش دارند نیز می‌تواند رخ دهد.

فولیکولیت: جوش‌ها می‌توانند در قسمت‌های دیگر بدن مانند شکم، باسن یا پا‌ها ایجاد شوند. اما این‌ها نه جوش بلکه فولیکول‌های ملتهب هستند. اگر این موارد به خودی خود برطرف نشوند، پزشکان می‌توانند آنتی بیوتیک خوراکی یا خارجی را تجویز کنند که به طور کلی برای جوش استفاده نمی‌شوند.

فولیکولیت گرم منفی: برخی از بیمارانی که مدت طولانی با آنتی بیوتیک خوراکی تحت درمان قرار گرفته اند، پاستول‌های پر از باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک‌هایی که قبلاً استفاده کرده اند را توسعه می‌دهند. آزمایش‌های کشت باکتریایی می‌توانند این میکروب‌ها را شناسایی کنند و باعث می‌شود پزشک آنتی بیوتیک‌های مختلف یا سایر روش‌های درمانی را تجویز کند.

چه کسی باید شروع به درمان جوش کند؟
از آنجایی که هر کسی ممکن است در دوره‌ای دچار جوش شود، مناسب‌ترین زمان برای درمان آن وقتی است که جوش ممکن است سبب ایجاد زخم شود و یا باعث آزار فرد شود. البته باید یاداور شد که همیشه فرد نمی‌تواند چنین حالت‌هایی را به سادگی پیش بینی کند و ممکن است به یک باره درگیر جوش‌های شدید شود و یا درست قبل از یک مراسم مهم مثل جشن ازدواج با یک جوش ملتهب بزرگ مواجه شود؛ بنابراین مراجعه به یک متخصص می‌تواند به شما در تنظیم یک پروسه چگونگی درمان کمک کند.

چگونه از شر جوش‌ها خلاص شویم؟
تغییر در سبک زندگی
اعتدال و نظم چیز‌های خوبی است، اما همه نمی‌توانند هشت ساعت بخوابند، سه وعده غذایی سالم در روز بخورند و روزانه مقدار زیادی آب بنوشند؛ بنابراین احتمالاً مفیدترین تغییر در شیوه زندگی می‌تواند این باشد که از فشردن جوش‌ها خودداری کنید.

بازی با جوش‌های کوچک تقریباً همیشه باعث می‌شود که برجستگی‌ها برای مدت طولانی تری قرمز و برآمده باقی بمانند و در این زمینه، تمیزی و دقت شما هم نمی‌تواند هیچ نقش مفیدی بازی کند. افراد اغلب از قرمزی به عنوان «زخم» یاد می‌کنند، اما خوشبختانه این نوع جوش‌ها معمولاً دائمی نیست. این تنها علامتی است که اگر به آن دست نزید، ممکن است طی چند ماه بهبود یابد.

منافذ را باز کنید
ویزیت‌های گاه به گاه به متخصص زیبایی که متخصص از بین بردن بی خطر جوش‌های سر سیاه در هنگام صورت است می‌تواند سودمند باشد.

پاکسازی و مراقبت از پوست
اگر با جوش درگیر بوده اید احتمالاً تاکنون مطالب مختلفی را سایت‌ها و مجلات خوانده باشید که یک محصول جادویی یا رژیم عذایی خاصی را برای از میان بردن جوش‌ها به شما پیشنهاد می‌کند، اما باید توجه داشته باشید که از لحاظ علمی چنین چیزی برای عموم افراد وجود ندارد و جوش‌ها با اشخاص مبتلا و موقعیت‌های مختلف افراد مرتبط هستند؛ بنابراین تا می‌توان باید در خصوص مسائل مربوط به مراقبت از پوست حساس بود. در این خصوص راه‌های ساده‌ای وجود دارد که می تواند پوست شما را سالم و پاک نگه دارد.

استفاده از پاک کننده‌های ملایم: شستشو یک یا دو بار در روز با یک نوار تمیز کننده مرطوب یا مایع باعث تمیز شدن پوست می‌شود و حساسیت و تحریک پوستی را به حداقل می‌رساند.

استفاده از پاک کننده‌ها و ماسک‌های لایه برداری: انواع اسکراب‌های خفیف، لایه بردار‌ها و ماسک‌ها می‌تواند کمک کننده باشند. این محصولات ممکن است حاوی اسید سالیسیلیک باشند که آن را به یک عامل لایه برداری بسیار ملایم تبدیل می‌کند. این محصولات لایه بیرونی پوست را از بین می‌برند و بدین ترتیب منافذ را باز می‌کنند. محصولاتی که حاوی اسید‌های گلیکولیک یا آلفا هیدروکسی نیز هستند، اکسلفیپیت‌های پوست را نرم می‌کنند.

رتینول: این ماده مشتق از ویتامین A می‌تواند به تقویت لایه برداری پوست کمک کند، اما نباید آن را با داروی Retin-A اشتباه گرفت.

کاهش باکتری‌ها
پاک کننده‌های ضد باکتریایی: محبوب‌ترین ماده در پاک کننده‌های ضد باکتری بدون نسخه، بنزوئیل پراکسید است.

پاک کننده‌های موضعی (خارجی): پاک کننده‌های ضد باکتریایی به شکل ژل، کرم و لوسیون‌هایی که در ناحیه آسیب دیده اعمال می‌شوند را نیز می‌توان مورد استفاده قرار داد. ترکیبات فعال این مواد که باکتری‌های سطحی را از بین می‌برند شامل بنزوئیل پراکسید، گوگرد و رزورسینول است. اما توجه داشته باشید که خیلی نباید فریب محصولات گران قیمتی شوید که در رسانه تبلیغ می‌شوند، چرا که گاه نمونه‌های بسیار ارزان‌تر و حتی قوی‌تر آن را در داروخانه‌ها بیابید.

بنزوئیل پراکسید در تعداد کمی از افراد باعث سوزش پوست و پوسته پوسته شدن پوست می‌شود که به محض قطع مصرف این محصول از بین می‌رود. به خاطر داشته باشید که بنزوئیل پراکسید یک سفیدکننده است، بنابراین اجازه ندهید محصولات حاوی بنزوئیل پراکسید با پارچه‌ها در تماس باشند.

چربی‌های اضافی را کاهش دهید‌
نمی‌توان جلوی تولید غدد چربی را گرفت. حتی ایزوترتینوئین نیز فقط برای مدتی غده‌های چربی را کند می‌کند و پس از قطع آن، مجدداً فعالیت طبیعی خود را از سر می‌گیرند. با این حال هنوز هم می‌توان از چربی موجود در سطح پوست خلاص شد و ظاهر درخشنده آن را کاهش داد:

۱. برای از بین بردن چربی می‌توانید از یک قابض / تونر ملایم استفاده کنید. (بسیاری از مواد را می‌توان از داروخانه‌ها و همچنین و یا فروشگاه‌های معتبر محصولات آرایشی تهیه کرد.)

۲. محصولاتی که حاوی اسید گلیکولیک یا یکی دیگر از اسید‌های هیدروکسی آلفا هستند نیز با ایجاد لایه برداری در لایه سطحی پوست، در پاکسازی چربی پوست بسیار مفید هستند.

۳. ماسک‌های حاوی گوگرد و سایر مواد تشکیل دهنده‌ای از این قبیل، روغن صورت را بیرون می‌کشند.

۴. پد‌های ضد باکتریایی حاوی بنزوئیل پراکسید نیز می‌توانند به از بین بردن چربی اضافی پوست کمک کنند.

پزشکان چگونه جوش را درمان می‌کنند؟
اگر فردی قادر به کنترل کافی جوش‌های خود نیست، بهتر است با پزشک یا متخصص پوست و مراقبت‌های اولیه مشورت کند. هدف از درمان، باید پیشگیری از زخم باشد (نه یک چهره بی عیب و نقص) به گونه‌ای که پس از برطرف شدن شرایط به طور خودجوش، هیچ نشانه‌ای ماندگار از درد و رنج وجود نداشته باشد. در اینجا برخی از درمان‌های موجود ارائه شده است:

آنتی بیوتیک‌های موضعی (با کاربرد خارجی): این‌ها شامل اریترومایسین، کلیندامایسین، سولفاستامید (کلارون)، آزلائیک اسید و داپسون است.

رتینوئیدها: Retin-A (ترتینوئین) سالهاست که مورد استفاده قرار می‌گیرد و در عین حال که هنوز هم تأثیر خود را حفظ می‌کند، ملایم‌تر نیز شده اند. رتینوئید‌های جدیدتر شامل آداپلن (دیفرفرین) و تازرووتن (تازوراک) هستند. این دارو‌ها به ویژه برای مسدود کردن منافذ مفید هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل تحریک و افزایش خفیف حساسیت به خورشید باشد. Adapalene ۰.۱ ٪ در حال حاضر بدون نسخه در دسترس است و می‌توان آن را حتی در دوره‌های آفتابی استفاده کرد. داروی ترکیبی ژل Epiduo نیز معروف است که حاوی رتینوئید، آداپالن، همراه با آنتی باکتریال، بنزوئیل پراکسید است که به طور معمول یک بار در روز استفاده می‌شود.

دارو‌های خوراکی: پزشکان ممکن است درمان آنتی بیوتیکی را با تتراسایکلین (سومایسین) یا یکی از «سیکلین های» مرتبط با آن، مانند داکسی سایکلین (ویبرامایسین، اوراسه، آدوکسا، آتیدوکس و غیره) و مینوسیکلین (دیناسین، مینوسین) شروع کنند.

سایر آنتی بیوتیک‌های خوراکی که برای درمان جوش مفید هستند عبارتند از: سفادروکسیل، آموکسی سیلین و دارو‌های سولفا است. مشکلات این دارو‌ها می‌تواند شامل واکنش‌های آلرژیک (به خصوص در مورد سولفا)، ناراحتی دستگاه گوارش و افزایش حساسیت به آفتاب باشد.

به طور خاص، داکسی سایکلین بی خطر است، اما ممکن است بعضی اوقات باعث تحریک مری، ایجاد ناراحتی هنگام بلع و افزایش تمایل به آفتاب سوختگی شود. همچنین استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک‌های تتراسایکلین برای جوش، ممکن است سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند یا باعث مقاومت باکتری‌ها شود، اما به نظر می‌رسد این نگرانی‌ها چندان جدی نباشند.

اسپیرونولاکتون دیگر داروی خوراکی است گیرنده‌های آندروژن (هورمون) را مسدود می‌کند. این دارو می‌تواند باعث حساسیت پستان، بی نظمی قاعدگی و افزایش سطح پتاسیم در جریان خون شود. با این حال، می‌تواند به برخی از زنان مبتلا به جوش مقاوم کمک کند و به طور کلی در زنان جوان نتایج بهتری داشته است.

ایزوترتینوئین یک درمان مناسب برای جوش‌های شدید، زخم آور و مداوم است و از سالی که در اروپا در سال ۱۹۷۱ و ایالات متحده در سال ۱۹۸۲ در اروپا معرفی شد، روی میلیون‌ها بیمار مورد استفاده قرار گرفته است. این دارو برای افرادی که جوش‌های شدید دارند، عمدتاً از انواع کیستیک استفاده می‌شود. اما این دارو عوارض بسیاری شدیدی دارد و برای افرادی که جوش‌های حاد ندارند و می‌خواهند به یکباره از شر جوش‌های خود خلاص شوند، انتخاب بسیار نادرستی خواهد بود.

روش‌های درمانی نوری: در سال‌های اخیر گزارش‌هایی از موفقیت در درمان جوش با استفاده از چراغ‌های مخصوص و دستگاه‌های مشابه، به تنهایی یا همراه با رنگ‌های حساس کننده مخابره شده است. به نظر می‌رسد این روش‌های درمانی بی خطر بوده و می‌توانند مؤثر باشند، اما مشخص نیست که موفقیت آن‌ها دوام دارد یا خیر.

لایه برداری‌های شیمیایی: لایه برداری‌های شیمیایی، چه لایه برداری‌های سطحی (مانند گلیکولیک اسید) که توسط متخصصین زیبایی انجام می‌شود و چه موارد عمیق‌تر که در مطب پزشک انجام می‌شود، فقط از مزایای متوسطی برخوردار هستند و به طور کلی، جایگزین درمان منظم نمی‌شوند.

درمان زخم‌های جوش: برای بیمارانی که جوش آن‌ها از بین رفته است، اما با زخم دائمی مواجه شده اند، گزینه‌های مختلفی وجود دارد. این موارد شامل اقدامات جراحی برای بالا بردن جای زخم‌های عمیق و لیزر برای رفع اسکار‌های کم عمق جوش است. اشکال جدید ترمیم لیزری نسبت به روش‌های قدیمی قوی‌تر بوده و سریعتر بهبود می‌یابد، اگرچه نتایج کامل تری نمی‌دهد و ممکن است این روش برای سه یا چند بار تکرار شود. البته باید توجه داشت که این روش‌های درمانی می‌توانند کمک کنند، اما هرگز در از بین بردن جای زخم‌های جوش کاملاً موفق نیستند.

آیا درمان‌های خانگی برای جوش وجود دارد؟
اگرچه در سایت‌ها و مجلات مختلف مربوط به زیبایی ممکن است درمان‌های خانگی متعددی از جمله استفاده از خمیر دندان یا سرکه برای رفع جوش‌ها بیابید، اما در حقیقت هیچ یک از این درمان‌ها پشتوانه علمی ندارد. شما می‌توانید از برخی از محصولات آرایشی و بهداشتی که بر پایه آب تولید شده اند، استفاده کنید و یا از نوار‌های لایه بردار که در داروخانه هستند بهره بگیرید که البته می‌توانند سودمند باشند. همچنین در مواردی استفاده از بخار آب هم می‌تواند ثمر بخش باشد، اما هنوز مهمترین عامل رعایت بهداشت پوست است.

بهترین راه مراقبت از پوست در برابر جوش چیست؟
شاید بتوان بهترین راه‌های مراقبت از پوست در برابر جوش و آکنه را در موارد ساده ذیل خلاصه کرد:

۱. روزانه دو بار پوست خود را به آرامی تمیز کنید.

۲. از ژل یا کرم حاوی ۵ ٪ بنزوئیل پراکسید استفاده کنید که جایگزین گوگرد یا رزورسینول است. هر روز صبح از پد حاوی ۲ ٪ اسید سالیسیلیک اسید استفاده کنید.

۳. شب‌ها از یک کرم ضدجوش حاوی گوگرد استفاده کنید و آن را به مناطق آسیب دیده بمالید.

۴. از یک مرطوب کننده پوست سبک و آرایش مبتنی بر آب استفاده کنید.

 

آکنه یا جوش چیست؟
«آکنه»، آکنه شایع یا رخ جوش، که مردم آن را با عنوان جوش‌های ناشی از غرور جوانی می‌شناسند یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی و شایع‌ترین علت مراجعه بیماران به پزشکان پوست و مو است.

این بیماری معمولاً هم زمان با بلوغ شروع می‌شود و در تقسیم بندی بیماری‌های پوستی، جزو یکی از بیماری‌های زائده‌های پوست، یعنی مو به حساب می‌آید. ریشه مو در فضای کانال مانندی به اسم «فولیکولِ» مو قرار گرفته و رشد می‌کند.

از طرف دیگر، غدد چربی به عنوان یکی دیگر از زوائد پوستی، ترشحات خود را داخل فولیکول مو تخلیه می‌کنند که به سمت بالا حرکت کرده و روی سطح پوست پخش می‌شوند.

این بیماری به طور معمول همه اغلب افراد را در دوران بلوغ متأثر می‌کند و در این زمینه تاکنون هیچ استثنائی در موضوعاتی مثل نژاد و جنسیت دیده نشده است. تنها تفاوت‌های دیده شده این است که ظهور جوش در زنان گاه حتی در اواسط تا اواخر دهه ۲۰ سالگی نیز رخ می‌دهد. جوش به طور معمول در محل رشد مو‌های صورت، سینه و پشت ظاهر می‌شود. بر این اساس، شکل گیری جوش را در سه نقطه ذیل، اینگونه می‌توان توصیف کرد:

۱. صورت: جوش در این بخش از بدن تقریباً هر فردی را درگیر و مبتلا می‌کند.
۲. پشت: حدود نیمی از افرادی که به جوش مبتلا هستند، در این قسمت از بدن نیز با آن درگیر می‌شوند.
۳. سینه: حدود ۱۵ درصد از افرادی که به جوش مبتلا هستند، در این قسمت از بدن نیز با آن درگیر می‌شوند.

انواع مختلف جوش
در واقع ۶ نوع اصلی جوش وجود دارد که می‌توان آن‌ها را به ترتیب ذیل تقسیم بندی کرد.

جوش‌های سر سیاه: برجستگی‌های کوچک سیاه یا زرد که روی پوست ایجاد می‌شوند. برخی تصور می‌کنند که علت سیاهی این جوش‌ها ورود آلودگی‌های خارجی است، اما این سیاهی در واقع مربوط به پوشش داخلی فولیکول مو است که رنگدانه ایجاد می‌کنند.

جوش‌های سر سفید: ظاهری شبیه به جوش‌های سر سیاه دارند، اما ممکن است در هنگام فشردن آن‌ها سفت‌تر باشند و خالی نشوند.

پاپول ها: برجستگی‌های کوچک قرمز رنگی که ممکن است احساس درد ایجاد کنند.

چرکدانه یا پوسچول: شبیه به پاپول‌ها هستند، اما یک نوک سفید در مرکز دارند، که ناشی از ایجاد چرک است. چرکدانه کمی برجسته‌تر از سطح پوست بوده حاوی مایع اغلب روشنی است که در آن سلول‌های مرده و تجمعی از نوتروفیل‌ها وجود دارد. نوعی جوش دردناک بوده، برجستگی‌های پر از چرک سفید یا زرد رنگ، با پایه قرمز رنگ هستند.

گرهک یا ندول: توده‌های بزرگ و سختی هستند که در زیر سطح پوست ایجاد می‌شوند و می‌توانند دردناک باشند.

کیست: شدیدترین نوع جوش ناشی از آکنه است. کیست ها، توده‌های پر از چرکی هستند که شباهت زیادی به جوش‌ها دارند و بیشترین خطر ایجاد زخم دائمی را دارند.

چرا جوش می‌زنیم؟
هیچ عاملی منفردی نیست که به تنهایی باعث ایجاد جوش شود. جوش هنگامی پدید می‌آید که غدد چربی (روغنی) متصل به فولیکول‌های مو در زمان بلوغ یا به دلیل سایر تغییرات هورمونی تحریک شوند. سبوم (روغن) یک ماده طبیعی است که پوست را روغنکاری و محافظت می‌کند.

همراه با افزایش تولید این ماده روغنی، تغییر در سلول‌های پوستی در دوران بلوغ، سبوم را برای متأثر کردن منافذ فولیکول مستعد می‌کند. این پلاگین در صورتی که توسط یک لایه نازک از پوست پوشانده شده باشد، ظاهر می‌شود، اما در صورت قرار گرفتن در معرض هوا، قسمت در معرض تیره‌تر این پلاگین را «سر سیاه» می‌نامند.

فولیکول موی متأثر شده به تدریج بزرگ می‌شود و با بزرگ شدن آن، ممکن است در دیواره فولیکول پارگی شود و این امر اجازه می‌دهد مواد تحریک کننده و باکتری‌های طبیعی پوست به لایه‌های عمیق‌تر پوست دسترسی پیدا کنند و درنهایت التهاب ایجاد می‌شود. التهاب در نزدیکی سطح پوست، چرکدانه ایجاد می‌کند. التهاب عمیق‌تر منجر به یک پاپول می‌شود و اگر التهاب از این هم عمیق‌تر باشد، کیست ایجاد می‌کند.

 

عواملی وجود دارد که برخلاف تصور معمولاً نقشی در ایجاد جوش ندارند، که برخی از مهمترین آن‌ها را می‌توان به ترتیب ذیل برشمرد:

غذا: والدین اغلب به نوجوانان می‌گویند که از خوردن پیتزا، غذا‌های چرب و سرخ شده و هله هوله خودداری کنند. اگرچه این غذا‌ها در کل ممکن است برای سلامتی مفید نباشند، اما باید دانست که نقش مهمی در ایجاد جوش ندارند. اگرچه برخی از مطالعات اخیر نشان می‌دهد که رژیم‌های غذایی پر کربوهیدرات، شیر و شکلات خالص می‌توانند ایجاد جوش را تشدید کنند، اما این یافته‌ها هنوز به اثبات نرسیده اند.

آلودگی خارجی: جوش‌های سرسیاه، به علت رنگدانه‌ها و روغن اکسید شده به این شکل در می‌آیند و نه آلودگی خارجی. عرق باعث ایجاد جوش نمی‌شود و توسط غدد کاملاً مجزا در پوست پدید می‌آید. از طرف دیگر شستشوی بیش از حد نیز می‌تواند پوست را خشک و تحریک کند.

استرس: بعضی از افراد تصور می‌کنند که استرس باعث پدید آمدن جوش‌ها می‌شود، اما باید دانست که استرس نقش مستقیمی در ایجاد جوش ندارد.

عواملی که باعث ایجاد جوش می‌شوند
با این همه عواملی وجود دارد که بسته به فرد مبتلا، ممکن است عواملی برای ایجاد جوش به شمار روند. برخی از این عوامل را می‌توان به شرح ذیل برشمرد:

وراثت: اگر یکی از والدین شما به جوش شدید مبتلا بوده باشد، به احتمال زیاد شما نیز بدان گرفتار خواهید شد و کنترل آن در چنین افرادی به مراتب سخت‌تر است.

فشار: در بعضی از بیماران، فشار ناشی از کلاه ایمنی، بند‌های کلاه، یقه ها، بند جوراب یا شلوار و ... می‌تواند جوش را تشدید کند.

داروها: بعضی از دارو‌ها ممکن است باعث ایجاد و یا بدتر شدن جوش شوند، مانند دارو‌های حاوی یدیدها، برمید‌ها یا استروئید‌های خوراکی یا تزریقی (یا پردنیزون تجویز شده دارویی یا استروئید‌هایی که بدنسازان یا ورزشکاران گاهی مصرف می‌کنند). دارو‌های دیگری که می‌توانند باعث ایجاد یا تشدید جوش شوند، دارو‌های ضد تشنج و لیتیم هستند، با این حال اکثر موارد جوش به مواد مخدر مربوط نمی‌شوند.

مشاغل: در برخی مشاغل، قرار گرفتن در معرض محصولات صنعتی مانند روغن‌های برش ممکن است باعث ایجاد جوش شود.

مواد آرایشی و بهداشتی: برخی از مواد آرایشی و محصولات مراقبت از پوست باعث گرفتگی منافذ پوست می‌شوند. در هنگام خرید محصولات آرایشی و بهداشتی مربوط به پوست، حتماً باید به ترکیبات محصول و هشدار‌های مربوط به استفاده از آن‌ها دقت کنید و اگر دغدغه‌های مربوط به جوش را دارید باید حساسیت بیشتری در این زمینه به خرج دهید. یک پیشنهاد این است که محصولاتی را انتخاب کنید که «مبتنی بر آب» باشند چرا که برای افراد درگیر با جوش، مفید‌تر هستند.

 

مشکلات پوستی که نباید با جوش اشتباه گرفت
روزاسه: روزاسه یا آکنه دوران بزرگسالی عبارت است از التهاب و قرمزی مزمن پوست صورت (معمولاً گونه‌ها، بینی و پیشانی) است، اما در واقع این بیماری آکنه نیست. این بیماری هر دو جنس (به خصوص افراد با رنگ روشن پوست) را درگیر می‌کند، ولی در زنان سه برابر شایعتر است. سن بروز روزاسه معمولاً ۳۰ تا ۶۰ سال است.

جوش اصلاح: به این حالت گاهی اوقات «برجستگی‌های تیغ» یا «راش تیغ» نیز گفته می‌شود. وقتی اصلاح می‌کنید و انتهای موهایتان را به پوست نزدیک کردید، مو‌ها در پوست پیچیده و باعث ایجاد برآمدگی‌هایی می‌شوند. این یک مشکل مکانیکی است و درمان آن شامل کمتر تراشیدن مو (یا ریش گذاشتن و یا لیزر مو) است. البته سودوموفیکولیت (جوش اصلاح) در بیمارانی که جوش دارند نیز می‌تواند رخ دهد.

فولیکولیت: جوش‌ها می‌توانند در قسمت‌های دیگر بدن مانند شکم، باسن یا پا‌ها ایجاد شوند. اما این‌ها نه جوش بلکه فولیکول‌های ملتهب هستند. اگر این موارد به خودی خود برطرف نشوند، پزشکان می‌توانند آنتی بیوتیک خوراکی یا خارجی را تجویز کنند که به طور کلی برای جوش استفاده نمی‌شوند.

فولیکولیت گرم منفی: برخی از بیمارانی که مدت طولانی با آنتی بیوتیک خوراکی تحت درمان قرار گرفته اند، پاستول‌های پر از باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک‌هایی که قبلاً استفاده کرده اند را توسعه می‌دهند. آزمایش‌های کشت باکتریایی می‌توانند این میکروب‌ها را شناسایی کنند و باعث می‌شود پزشک آنتی بیوتیک‌های مختلف یا سایر روش‌های درمانی را تجویز کند.

 

چه کسی باید شروع به درمان جوش کند؟
از آنجایی که هر کسی ممکن است در دوره‌ای دچار جوش شود، مناسب‌ترین زمان برای درمان آن وقتی است که جوش ممکن است سبب ایجاد زخم شود و یا باعث آزار فرد شود. البته باید یاداور شد که همیشه فرد نمی‌تواند چنین حالت‌هایی را به سادگی پیش بینی کند و ممکن است به یک باره درگیر جوش‌های شدید شود و یا درست قبل از یک مراسم مهم مثل جشن ازدواج با یک جوش ملتهب بزرگ مواجه شود؛ بنابراین مراجعه به یک متخصص می‌تواند به شما در تنظیم یک پروسه چگونگی درمان کمک کند.

چگونه از شر جوش‌ها خلاص شویم؟
تغییر در سبک زندگی
اعتدال و نظم چیز‌های خوبی است، اما همه نمی‌توانند هشت ساعت بخوابند، سه وعده غذایی سالم در روز بخورند و روزانه مقدار زیادی آب بنوشند؛ بنابراین احتمالاً مفیدترین تغییر در شیوه زندگی می‌تواند این باشد که از فشردن جوش‌ها خودداری کنید.

بازی با جوش‌های کوچک تقریباً همیشه باعث می‌شود که برجستگی‌ها برای مدت طولانی تری قرمز و برآمده باقی بمانند و در این زمینه، تمیزی و دقت شما هم نمی‌تواند هیچ نقش مفیدی بازی کند. افراد اغلب از قرمزی به عنوان «زخم» یاد می‌کنند، اما خوشبختانه این نوع جوش‌ها معمولاً دائمی نیست. این تنها علامتی است که اگر به آن دست نزید، ممکن است طی چند ماه بهبود یابد.

منافذ را باز کنید
ویزیت‌های گاه به گاه به متخصص زیبایی که متخصص از بین بردن بی خطر جوش‌های سر سیاه در هنگام صورت است می‌تواند سودمند باشد.

 

پاکسازی و مراقبت از پوست
اگر با جوش درگیر بوده اید احتمالاً تاکنون مطالب مختلفی را سایت‌ها و مجلات خوانده باشید که یک محصول جادویی یا رژیم عذایی خاصی را برای از میان بردن جوش‌ها به شما پیشنهاد می‌کند، اما باید توجه داشته باشید که از لحاظ علمی چنین چیزی برای عموم افراد وجود ندارد و جوش‌ها با اشخاص مبتلا و موقعیت‌های مختلف افراد مرتبط هستند؛ بنابراین تا می‌توان باید در خصوص مسائل مربوط به مراقبت از پوست حساس بود. در این خصوص راه‌های ساده‌ای وجود دارد که می تواند پوست شما را سالم و پاک نگه دارد.

استفاده از پاک کننده‌های ملایم: شستشو یک یا دو بار در روز با یک نوار تمیز کننده مرطوب یا مایع باعث تمیز شدن پوست می‌شود و حساسیت و تحریک پوستی را به حداقل می‌رساند.

استفاده از پاک کننده‌ها و ماسک‌های لایه برداری: انواع اسکراب‌های خفیف، لایه بردار‌ها و ماسک‌ها می‌تواند کمک کننده باشند. این محصولات ممکن است حاوی اسید سالیسیلیک باشند که آن را به یک عامل لایه برداری بسیار ملایم تبدیل می‌کند. این محصولات لایه بیرونی پوست را از بین می‌برند و بدین ترتیب منافذ را باز می‌کنند. محصولاتی که حاوی اسید‌های گلیکولیک یا آلفا هیدروکسی نیز هستند، اکسلفیپیت‌های پوست را نرم می‌کنند.

رتینول: این ماده مشتق از ویتامین A می‌تواند به تقویت لایه برداری پوست کمک کند، اما نباید آن را با داروی Retin-A اشتباه گرفت.

 

کاهش باکتری‌ها
پاک کننده‌های ضد باکتریایی: محبوب‌ترین ماده در پاک کننده‌های ضد باکتری بدون نسخه، بنزوئیل پراکسید است.

پاک کننده‌های موضعی (خارجی): پاک کننده‌های ضد باکتریایی به شکل ژل، کرم و لوسیون‌هایی که در ناحیه آسیب دیده اعمال می‌شوند را نیز می‌توان مورد استفاده قرار داد. ترکیبات فعال این مواد که باکتری‌های سطحی را از بین می‌برند شامل بنزوئیل پراکسید، گوگرد و رزورسینول است. اما توجه داشته باشید که خیلی نباید فریب محصولات گران قیمتی شوید که در رسانه تبلیغ می‌شوند، چرا که گاه نمونه‌های بسیار ارزان‌تر و حتی قوی‌تر آن را در داروخانه‌ها بیابید.

بنزوئیل پراکسید در تعداد کمی از افراد باعث سوزش پوست و پوسته پوسته شدن پوست می‌شود که به محض قطع مصرف این محصول از بین می‌رود. به خاطر داشته باشید که بنزوئیل پراکسید یک سفیدکننده است، بنابراین اجازه ندهید محصولات حاوی بنزوئیل پراکسید با پارچه‌ها در تماس باشند.

 

چربی‌های اضافی را کاهش دهید‌
نمی‌توان جلوی تولید غدد چربی را گرفت. حتی ایزوترتینوئین نیز فقط برای مدتی غده‌های چربی را کند می‌کند و پس از قطع آن، مجدداً فعالیت طبیعی خود را از سر می‌گیرند. با این حال هنوز هم می‌توان از چربی موجود در سطح پوست خلاص شد و ظاهر درخشنده آن را کاهش داد:

۱. برای از بین بردن چربی می‌توانید از یک قابض / تونر ملایم استفاده کنید. (بسیاری از مواد را می‌توان از داروخانه‌ها و همچنین و یا فروشگاه‌های معتبر محصولات آرایشی تهیه کرد.)

۲. محصولاتی که حاوی اسید گلیکولیک یا یکی دیگر از اسید‌های هیدروکسی آلفا هستند نیز با ایجاد لایه برداری در لایه سطحی پوست، در پاکسازی چربی پوست بسیار مفید هستند.

۳. ماسک‌های حاوی گوگرد و سایر مواد تشکیل دهنده‌ای از این قبیل، روغن صورت را بیرون می‌کشند.

۴. پد‌های ضد باکتریایی حاوی بنزوئیل پراکسید نیز می‌توانند به از بین بردن چربی اضافی پوست کمک کنند.

 

پزشکان چگونه جوش را درمان می‌کنند؟
اگر فردی قادر به کنترل کافی جوش‌های خود نیست، بهتر است با پزشک یا متخصص پوست و مراقبت‌های اولیه مشورت کند. هدف از درمان، باید پیشگیری از زخم باشد (نه یک چهره بی عیب و نقص) به گونه‌ای که پس از برطرف شدن شرایط به طور خودجوش، هیچ نشانه‌ای ماندگار از درد و رنج وجود نداشته باشد. در اینجا برخی از درمان‌های موجود ارائه شده است:

آنتی بیوتیک‌های موضعی (با کاربرد خارجی): این‌ها شامل اریترومایسین، کلیندامایسین، سولفاستامید (کلارون)، آزلائیک اسید و داپسون است.

رتینوئیدها: Retin-A (ترتینوئین) سالهاست که مورد استفاده قرار می‌گیرد و در عین حال که هنوز هم تأثیر خود را حفظ می‌کند، ملایم‌تر نیز شده اند. رتینوئید‌های جدیدتر شامل آداپلن (دیفرفرین) و تازرووتن (تازوراک) هستند. این دارو‌ها به ویژه برای مسدود کردن منافذ مفید هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل تحریک و افزایش خفیف حساسیت به خورشید باشد. Adapalene ۰.۱ ٪ در حال حاضر بدون نسخه در دسترس است و می‌توان آن را حتی در دوره‌های آفتابی استفاده کرد. داروی ترکیبی ژل Epiduo نیز معروف است که حاوی رتینوئید، آداپالن، همراه با آنتی باکتریال، بنزوئیل پراکسید است که به طور معمول یک بار در روز استفاده می‌شود.

دارو‌های خوراکی: پزشکان ممکن است درمان آنتی بیوتیکی را با تتراسایکلین (سومایسین) یا یکی از «سیکلین های» مرتبط با آن، مانند داکسی سایکلین (ویبرامایسین، اوراسه، آدوکسا، آتیدوکس و غیره) و مینوسیکلین (دیناسین، مینوسین) شروع کنند.

سایر آنتی بیوتیک‌های خوراکی که برای درمان جوش مفید هستند عبارتند از: سفادروکسیل، آموکسی سیلین و دارو‌های سولفا است. مشکلات این دارو‌ها می‌تواند شامل واکنش‌های آلرژیک (به خصوص در مورد سولفا)، ناراحتی دستگاه گوارش و افزایش حساسیت به آفتاب باشد.

به طور خاص، داکسی سایکلین بی خطر است، اما ممکن است بعضی اوقات باعث تحریک مری، ایجاد ناراحتی هنگام بلع و افزایش تمایل به آفتاب سوختگی شود. همچنین استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک‌های تتراسایکلین برای جوش، ممکن است سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند یا باعث مقاومت باکتری‌ها شود، اما به نظر می‌رسد این نگرانی‌ها چندان جدی نباشند.

اسپیرونولاکتون دیگر داروی خوراکی است گیرنده‌های آندروژن (هورمون) را مسدود می‌کند. این دارو می‌تواند باعث حساسیت پستان، بی نظمی قاعدگی و افزایش سطح پتاسیم در جریان خون شود. با این حال، می‌تواند به برخی از زنان مبتلا به جوش مقاوم کمک کند و به طور کلی در زنان جوان نتایج بهتری داشته است.

ایزوترتینوئین یک درمان مناسب برای جوش‌های شدید، زخم آور و مداوم است و از سالی که در اروپا در سال ۱۹۷۱ و ایالات متحده در سال ۱۹۸۲ در اروپا معرفی شد، روی میلیون‌ها بیمار مورد استفاده قرار گرفته است. این دارو برای افرادی که جوش‌های شدید دارند، عمدتاً از انواع کیستیک استفاده می‌شود. اما این دارو عوارض بسیاری شدیدی دارد و برای افرادی که جوش‌های حاد ندارند و می‌خواهند به یکباره از شر جوش‌های خود خلاص شوند، انتخاب بسیار نادرستی خواهد بود.

روش‌های درمانی نوری: در سال‌های اخیر گزارش‌هایی از موفقیت در درمان جوش با استفاده از چراغ‌های مخصوص و دستگاه‌های مشابه، به تنهایی یا همراه با رنگ‌های حساس کننده مخابره شده است. به نظر می‌رسد این روش‌های درمانی بی خطر بوده و می‌توانند مؤثر باشند، اما مشخص نیست که موفقیت آن‌ها دوام دارد یا خیر.

لایه برداری‌های شیمیایی: لایه برداری‌های شیمیایی، چه لایه برداری‌های سطحی (مانند گلیکولیک اسید) که توسط متخصصین زیبایی انجام می‌شود و چه موارد عمیق‌تر که در مطب پزشک انجام می‌شود، فقط از مزایای متوسطی برخوردار هستند و به طور کلی، جایگزین درمان منظم نمی‌شوند.

درمان زخم‌های جوش: برای بیمارانی که جوش آن‌ها از بین رفته است، اما با زخم دائمی مواجه شده اند، گزینه‌های مختلفی وجود دارد. این موارد شامل اقدامات جراحی برای بالا بردن جای زخم‌های عمیق و لیزر برای رفع اسکار‌های کم عمق جوش است. اشکال جدید ترمیم لیزری نسبت به روش‌های قدیمی قوی‌تر بوده و سریعتر بهبود می‌یابد، اگرچه نتایج کامل تری نمی‌دهد و ممکن است این روش برای سه یا چند بار تکرار شود. البته باید توجه داشت که این روش‌های درمانی می‌توانند کمک کنند، اما هرگز در از بین بردن جای زخم‌های جوش کاملاً موفق نیستند.

 

آیا درمان‌های خانگی برای جوش وجود دارد؟
اگرچه در سایت‌ها و مجلات مختلف مربوط به زیبایی ممکن است درمان‌های خانگی متعددی از جمله استفاده از خمیر دندان یا سرکه برای رفع جوش‌ها بیابید، اما در حقیقت هیچ یک از این درمان‌ها پشتوانه علمی ندارد. شما می‌توانید از برخی از محصولات آرایشی و بهداشتی که بر پایه آب تولید شده اند، استفاده کنید و یا از نوار‌های لایه بردار که در داروخانه هستند بهره بگیرید که البته می‌توانند سودمند باشند. همچنین در مواردی استفاده از بخار آب هم می‌تواند ثمر بخش باشد، اما هنوز مهمترین عامل رعایت بهداشت پوست است.

 

بهترین راه مراقبت از پوست در برابر جوش چیست؟
شاید بتوان بهترین راه‌های مراقبت از پوست در برابر جوش و آکنه را در موارد ساده ذیل خلاصه کرد:

۱. روزانه دو بار پوست خود را به آرامی تمیز کنید.

۲. از ژل یا کرم حاوی ۵ ٪ بنزوئیل پراکسید استفاده کنید که جایگزین گوگرد یا رزورسینول است. هر روز صبح از پد حاوی ۲ ٪ اسید سالیسیلیک اسید استفاده کنید.

۳. شب‌ها از یک کرم ضدجوش حاوی گوگرد استفاده کنید و آن را به مناطق آسیب دیده بمالید.

۴. از یک مرطوب کننده پوست سبک و آرایش مبتنی بر آب استفاده کنید.

 

منبع

:: برچسب‌ها: جوش صورت ,
:: بازدید از این مطلب : 46

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

 

بيماري شريان هاي محيطي

اين بيماري ها تظاهري از اترواسكلروز سيستميك است ومعمولا حدود ۱۲% از افراد بزرگسال را درگير مي كنندوشايع ترين تظاهر آن لنگيدن متناوب ( عدم توانايي تداوم در راه رفتن ) مي باشد و شايع ترين علت بيماري مسدود كننده شريان هاي محيطي نيز همين اترواسكلروز است .

يك پلاك پايداراترواسكلروتيك به خوبي تحمل مي شود اما ، ناپايدار شدن پلاك ( كه سبب پارگي آن وفعال شدن سيستم انعقادي مي گردد ) ، ميتواند اندام يا زندگي بيمار را به خطر بياندازد.

دردرگيري اندام ها به نكات زير دقت كنيد :

۱ ) خونرساني نا كافي به عضو هدف دربيشتر موارد باعث درد مي شود . دراندام تحتاني(پا) معمولادرد دريك گروه عضلاني درپايين شريان گرفتار احساس مي شود. اين درد در هنگام فعاليت ايجاد ، ودرهنگام استراحت برطرف مي شود. (به عنوان مثال درد ساق پا نشان دهنده درگيري شريان ها درناحيه ران ودرد درباسن نشان دهنده مشكلات انسدادي شريان ها درمنطقه لگن فرد مي باشد)

۲ ) درد درهنگام استراحت نشان دهنده بيماري انسدادي شديد است . اين نوع درد ثابت است و در پا حس مي شود (نه در گروه هاي عضلاني مختلف).
محل شاخص اين نوع درد ، محل اتصال استخوان هاي كف پايي به قاعده انگشتان پا است (با آويزان كردن پا اين نوع درد برطرف مي شود .)

ممكن است بيمار براي افزودن فشار هيدرواستاتيك (براي راندن خون به جلو) ، در حال نشسته ويا در حال كه پاي وي از تخت آويزان است ،بخوابد.

در معاينات بيمار نبض ها و فشار خون بسيار مهم هستند.و همچنين شاخص مچ پا – بازو (ABI) به صورت نسبت فشار خون سيستولي مچ پا
به بيشترين فشار خون سيستولي بازو محاسبه مي شود:

۱ ) ABI برابر يا بيشتر از ۱ طبيعي است .

۲) در بيماران مبتلا به درد درهنگام استراحت و گانگرن ، ABI كمتراز۳/۰ است.

نكته : در بيماراني كه دچار عروق به شدت كلسيفيه هستند اين آزمون كمتر قابل اعتماد است .

دقيق ترين روش براي تشخيص بيماري شرياني محيطي، ABI است

ABI كمتر از ۹/۰ براي PAD تشخيصي محسوب مي شود.

ارتباط بين PAD و سيگار كشيدن بيشتر از ارتباط بين سيگار كشيدن و بيماري عروق كرونر قلب است .

در ديابت PAD شديد تر است در اين حالت درگيري اوليه عروق بزرگ با بيماري شديد عروق ريز همراه است .

آمبولي در محل سه شاخه شدن شريان پوپليته ، مي تواند باعث از بين رفتن نبض هاي پا بشود.

# علائم مربوط به ايسكمي (نرسيدن خون كافي ) تهديد كننده اندام :

۱ ) درد در هنگام استراحت : درد هنگام استراحت ثابت است و اغلب در پنجه پا وبر روي مفاصل بين استخوان هاي كف پايي با قاعده ي

انگشتان ، احساس مي شود.اين درد در هنگام شب تشديد مي شود و براي بر طرف شدن درد بيمار ناگزير پاي خود را آويزان مي كند .

( ممكن است بيمار بگويد كه برروي صندلي و يا در حاليكه پاي او ازتخت آويزان است ، مي خوابد ). اين نوع درد ، شديد و سركش است و ممكن است حتي به مواد مخدر نيز پاسخ ندهد.

۲ ) زخمي شدن : زخمهايي كه به علت كاهش شديد جريان خون ايجاد مي شوند غالبا” انگشتان رادرگير مي كنند . گاهي نيز زخم در پشت پا ايجاد مي شود .

۳ ) گانگرن (سياه شدن ): گانگرن نيز ابتدا انگشتان راگرفتار مي كنند.

زخم واریسی

زخم واریس یک زخم سطحی روی پوست است و زمانی که سیاهرگ نمی‌تواند خون را به عقب و به سمت قلب بازگرداند ایجاد می‌شود. زخم‌های واریس غالباً نشانه ابتلا به بیماری واریس وریدی در مراحل پیشرفته است. زخم‌های واریسی می‌توانند یک مشکل طولانی مدت برای مبتلایان باشند اما می‌توان آن‌ها را با روش‌های درمانی مناسب به سرعت درمان کرد. با درمان رگ واریسی می‌توان از ایجاد زخم‌های واریسی پیشگیری کرد. این زخم‌ها معمولاً در اطراف قسمت پایین پا، بالای مچ پا و زیر ماهیچه ساق پا شکل می‌گیرند.

زخم‌های واریسی غالباً ظاهر و علائم ناخوشایندی دارند. این زخم‌ها در مراحل پیشرفته بیماری واریس ایجاد شده و باید به وسیله یک متخصص واریس تحت درمان قرار گیرند. گزینه‌های درمانی موجود برای ریشه‌کن کردن این زخم‌ها بسیار مؤثر هستند. در صورت داشتن هر گونه سؤال در خصوص زخم واریس و جهت تعیین وقت قبلی در کلینیک زخم می‌توانید با شماره‌ ۵۲۴۸۰۲۴-۰۹۱۲ تماس حاصل فرمایید.

چگونه واریس موجب ایجاد زخم می‌شود؟

سیاهرگ‌ها در پا لوله‌هایی هستند که خون را از سمت پا به سمت قلب حمل می‌کنند. این سیاهرگ‌ها یک دریچه یک طرفه دارند که فقط اجازه می‌دهند که خون به سمت بالا حرکت کند و از بازگشت خون به سمت پایین جلوگیری می‌کند. در برخی از افراد، این دریچه‌ها به درستی کار نمی‌کنند یا به علت ترومبوز (لختگی خون) در سیاهرگ آسیب دیده‌اند. اگر این دریچه‌ها آسیب ببینند، خون در مسیر اشتباه در رگ جریان می‌یابد که در نتیجه در هنگام ایستادن فشار زیادی را به رگ وارد می‌کند. این فشار زیاد غیرعادی باعث آسیب‌دیدگی پوست و ایجاد زخم می‌شود. زخم‌های واریسی معمولاً در زنان بیش از مردان دیده می‌شود. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری در سنین بین ۵۰ تا ۷۰ سالگی قرار دارند. زخم‌های واریسی معمولاً در قسمت پایین پا دیده می‌شوند.

دلایل ایجاد زخم‌های واریسی
اگر پس از آسیب‌دیدگی‌های جزئی در پا مشکلی در گردش خون در رگ‌های پا ایجاد شود، زخم وریدی پا ممکن است به وجود آیند. در صورت بروز این مشکل، فشار داخل سیاهرگ افزایش می‌یابد. این فشار بالای مداوم می‌تواند به مرور عروق کوچک خونی در پوست را دچار آسیب کرده و آن‌ها را شکننده کند. در نتیجه، پوست شما به راحتی شکسته و پس از ضربه یا کشش، این زخم‌ها ایجاد می‌شوند.

علائم
علائم اولیه زخم‌های واریسی عبارتند از:

تورم، سنگینی و گرفتگی پا
پوست سفت و سخت شده به رنگ قهوه‌ای، بنفش یا قرمز تیره (این نشانه تجمع خون است)
احساس خارش و گزگز

علائم و نشانه‌های زخم‌های واریسی عبارتند از:

زخم‌های سطحی قرمز رنگ که در برخی موارد با بافت‌های زرد رنگ پوشیده شده‌اند.
مرز و شکل زخم‌ها غیریکنواخت است.
پوست اطراف ممکن است درخشان، سفت و گرم شده و تغییر رنگ یابد.
درد و سنگینی پا
اگر زخم عفونی شود، ممکن است بد بو شده و چرک از آن تخلیه شود.

در صورتی که زخم واریس شما عفونی شده، علائم زیر را مشاهده خواهید کرد:

درد تشدید شونده
تخلیه مواد سبزرنگ و ناخوشایند از محل زخم
قرمزی و تورم پوست اطراف زخم
بالا رفتن دمای بدن (تب)

چه کسانی در معرض خطر قرار دارند؟

برخی از عواملی که احتمال ابتلا به زخم‌های واریسی را افزایش می‌دهند عبارتند از:

چاقی یا اضافه وزن: چاقی یا اضافه وزن احتمال افزایش فشار بر عروق پا را افزایش می‌دهند.
اگر شما در راه رفتن دچار مشکل هستید: این می‌تواند باعث ضعف عضلات ساق پای شما شده که بر گردش خون در عروق پا تأثیر می‌گذارد
ترومبوز (لخته شدن خون) در عروق عمیق قبلی: لخته‌های خون که در پا شکل می‌گیرند ممکن است باعث آسیب‌دیدگی دریچه‌ها در عروق شوند.
افزایش سن
تشخیص
متخصص واریس از شما در مورد علائم همراه با زخم‌های واریسی ایجاد شده در پاها سؤالاتی می‌پرسد. آنها تلاش می‌کنند با این سؤالات بیماری‌های زمینه‌ای یا آسیب‌دیدگی‌های قبلی که باعث ایجاد زخم‌های واریسی شده‌اند مانند آنچه در زیر به آنها اشاره شده است را مشخص کنند:

دیابت
ترومبوز وریدی عمیق
جراحت یا عمل جراحی در پای مبتلا
سابقه ابتلا به زخم‌های واریسی
پزشک ممکن است دستور انجام آزمایش‌هایی مانند اولتراسوند داپلر، بیوپسی پوست و پج تست را برای تأیید تشخیص بدهد.

درمان
تمیز کردن و پانسمان کردن زخم‌ها

اولین گام، برداشتن بافت‌های باقی مانده و مرده زخم و پانسمان مناسب زخم است. با این کار شرایط مناسب برای بهبودی زخم فراهم می‌شود. یک پانسمان ساده غیر چسبنده برای این کار کافی است. این پانسمان معمولاً هفته‌ای یک مرتبه تعویض می‌شود. بسیاری از مردم خودشان می‌توانند تحت نظارت متخصص زخم را تمیز کرده و پانسمان آن را تعویض نمایند.

بالا نگه داشتن پا

هر چه پا را بالاتر نگه دارید، فشار کمتری بر عروق آن وارد می‌شود. اگر پا بالاتر از سطح قلب قرار گیرد، فشار درون عروق پا در سطح طبیعی قرار می‌گیرد. در هر زمانی که می‌توانید پاهای خود را بالا نگه دارید، برای این کار می‌توانید یک بالش زیر پای خود قرار دهید. قسمت انتهایی تخت خود را بالا ببرید (حدود ۱۰ سانتی‌متر) تا پاهای شما بالاتر از سطح قلب شما قرار گیرند. هدف این است که از نیروی جاذبه برای گردش خون در جهت صحیح به سمت قلب کمک بگیرید. با این کار تورم پاها و فشار وارد بر عروق خونی در پاها و در زخم‌های واریسی کاهش یابد.

درمان بافت مبتلا به عفونت

تا زمانی که زخم‌ها عفونی نشده باشند نیازی به مصرف آنتی‌بیوتیک نیست. این زمانی است که زخم‌ها دردناک‌تر شده و پوست اطراف آنها قرمز، گرم و متورم می‌شود.

باندهای فشاری یا جوراب‌های واریس

برای کم کردن فشار وارده بر رگ‌های پا در زمانی که می‌ایستید، ممکن است لازم باشد که از جوراب‌های مخصوص واریس یا باندهای های فشاری استفاده کنید. چندین لایه بانداژ برای کنترل فشار داخل عروق لازم است. زمانی که زخم‌ها بهبود یافتند، باید استفاده از جوراب‌های مخصوص واریس را ادامه دهید تا از بروز دوباره زخم‌های واریسی پیشگیری شود. جوراب‌های مخصوص واریس باید دقیقاً متناسب با پاهای شما باشند.

روش‌های جراحی برای درمان زخم‌های واریسی

زمانی که روش‌های درمانی متداول برای درمان زخم‌های واریسی مؤثر واقع نمی‌شوند باید روش‌های جراحی مورد ملاحظه قرار گیرند به خصوص اگر زخم‌ها بسیار دردناک و بزرگ شده باشند. نخست محل واریس و سیستم عروقی باید مورد ارزیابی قرار گیرد، عفونت‌ها برطرف شوند و بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا ترومبوفیلی (تمایل به لخته شدن خون) کنترل شوند. به کمک روش‌های جراحی می‌توان برگشت وریدی را کاهش داد، فرایند بهبودی را تسریع کرد و از عود دوباره زخم‌های واریسی پیشگیری کرد. گزینه‌های جراحی برای درمان نارسایی وریدی شامل ابلیشن سیاهرگ صافن، قطع ورید با جراحی آندوسکوپی رگ و برداشتن رگ‌های آسیب‌دیده با عمل جراحی واریس، عمل برداشتن ورید، اسکلروتراپی و لیزر درمانی هستند.

درمان زخم‌های واریسی چه مدت طول می‌کشد؟
سال‌های زیادی طول می‌کشد تا بیماری واریس باعث ایجاد زخم‌های واریسی شود بنابراین طبیعی است که درمان زخم‌های واریسی هم زمان زیادی لازم داشته باشند. با این که بیشتر زخم‌های واریسی ظرف مدت ۳ تا ۴ ماه بهبود می‌یابند اما ممکن است بخشی از آنها زمان بیشتری برای بهبودی لازم داشته باشند. حتی در زخم‌های مقاوم هم در نهایت، درمان موفقیت‌آمیز خواهد بود.

پیشگیری
بهبودی و التیام زخم‌های واریسی به معنی پایان یافتن مشکلات نیست. با این که ظاهر پوست سالم به نظر می‌رسد ولی هنوز بیماری‌های زمینه‌ای باقی مانده‌اند و باید اقدامات احتیاطی برای پیشگیری از بروز دوباره زخم‌های واریسی انجام شود که برخی از آنها عبارتند از:

در تمام طول روز از جوراب‌های مخصوص واریس استفاده کنید. (یا در موارد شدیدتر از بانداژ استفاده کنید)
هر موقع که می‌توانید پاهای خود را بالا نگه دارید.
از کرم‌های مرطوب‌کننده پوست استفاده کنید تا پوست شما خشک نشود.
وزن خود را کاهش داده، میوه‌های تازه مصرف کنید، ورزش کرده و استعمال دخانیات را متوقف کنید تا زخم‌های واریسی شما التیام یافته و سلامت عمومی بدن شما نیز بهبود یابد.
ساق پا و پاهای خود را به طور مرتب معاینه کنید. به پوست زخم‌ها یا تغییرات رنگ پوست توجه کنید.
در هنگام نشستن، انگشتان پای خود را حرکت دهید، پاهای خود را بالا و پایین برده و مرتب پیاده‌روی کنید.
از چهارزانو نشستن اجتناب کنید.
اولتراسوند عروقی انجام داده و با جراح عروق در مورد لزوم انجام عمل‌های جراحی مشورت کنید.
اگر شما ملزم به ایستادن‌های طولانی مدت هستید، سعی کنید وضعیت خود را مرتباً تغییر دهید.

 

منبع

:: بازدید از این مطلب : 43

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

زخم بستر یا زخم فشاری که ناشی از زخم پوست و بافت هایی زیرین پوست بر اثر فشار طولانی مدت به بافت پوست ایجاد می شود. زخم بستر بیشتر در نقاطی از بدن ایجاد می شود که مفاصل زیر بافت پوستی قرار گرفته باشند مانند پاشنه پا، مچ پا، لگن ایجاد می شود.

اغلب افرادی دچار زخم بستر می شوند که به دلیل بیماری و ناتوانی به تنهایی قادر به تحرک و جابجایی نیستند و زمان زیادی را در تخت خواب،  صندلی و ویلچر به سر می برند. برخی از زخم ها با توجه و مراقبت بهبود پیدا می کنند و بسیاری نیز هرگز بهبود نمی یابند.

در مورد سالمندان زخم بستر بسیار حائز اهمیت است زیرا سالمندانی که وابسته به تخت هستند اغلب برای مدت زمان طولانی تری و گاها تا اخر عمر غیر فعال هستند و سوی دیگر سرعت بهبود بافت های تخریب شده در این افراد کمتر است. از این رو پرستار سالمند نقش موثری در پیشگیری و درمان زخم های فشاری در دوران سالمندی دارند.

 

علائم زخم های فشاری:

نشانه های هشداردهنده برای زخم بستر عبارتند از :

• تغییرات غیر طبیعی در رنگ و بافت پوست
• تورم
• خروج چرک
• افزایش حساسیت یک نقطه خاص از پوست
• احساس سرما در نقطه خاص از پوست

سطح آسیب دیدگی در زخم بستر از قرمزی سطحی پوست تا آسیب بافت استخوانی متغییر است.

برای سالمندانی که روی تخت پیوسته دراز کشیده اند نقاطی که بیشتر دچار زخم فشاری می شوند شامل پشت و سرشانه، لگن، انتهای کمر، استخوان ران، پاشنه پا، مچ پا و زانو می باشد.

زخم بستر بر اساس علائم به چهار سطح تقسیم بندی می شود:

سطح  اول: در این مرحله پوست در زمان لمس گرم تر از سایر نواحی است و قرمز و تیره تر است و گاهی ممکن است رنگ تیره تری مانند آبی یا بنفش نیز داشته باشد.  در این مرحله سالمند از احساسی شبیه سوختن و خارش شکایت می کند.

سطح دوم: در این مرحله پوست در نقاطی ممکن است دچار زخم، خراش و یا تاول شود. سالمند در این مرحله از درد شکایت زیادی دارد و حتی ممکن است رنگ اطراف زخم تغییر پیدا کند.

سطح سوم: در این سطح زخم تا حدی دچار خراشیدگی عمیق می شود و بافت زیر پوست نمایان می شود. احتمال عفونی شدن در این مرحله افزایش پیدا می کند.

سطح چهارم:  در این مرحله کاملا عضلات و تاندونها و استخوان مشخص است و زخم از بافتهای زیرین گسترش پیدا می کند در حالی که ظاهر پوست سالم به نظر می سد و خطرناکترین درجه در زخم فشاری محسوب می شود.

عواملی که موجب ایجاد زخم بستر می شود:

عدم تحرک: که علت آن می تواند ناتوانی های ناشی از آسیب های نخاعی، جراحی و ... باشد.

بی اختیاری: زمانی که سالمند دچار بی اختیاری باشد، پوست در مواجه با ادرار و مدفوع حساس تر شده و در معرض آسیب بیشتری قرار دارد.

عدم درک حسی: آسیب های نخاعی و اختلالات عصبی و سایر شرایط پزشکی می تواند منجر به بی حسی اندام ها شود. عدم احساس درد و ناراحتی می تواند منجر ایجاد زخم بستر شود.

عدم تغذیه سالم و کم آبی: سالمندان برای حفظ پوستی سالم به مصرف پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و ویتامین ها به صورت روزانه نیاز دارند.

بیماری های مرتبط با فشار خون: ابتلا به بیماری هایی مانند فشار خون و دیابت که بر جریان خون موثرند با کاهش جریان خون بافتی می توانند منجر به ایجاد زخم بستر شوند.

مراقبین و پرستاران با استقاده از روش های ساده و تخصصی می توانند از بروز زخم بستر در سالمند جلوگیری کنند.

چند توصیه برای مراقب سالمند در جلوگیری از ایجاد زخم بستر:

• پوست بدن را پیوسته خشک و تمیز نگه دارید. پوست سالمند را با پاک کننده های ملایم تمیز و سپس با پارچه های نرم و تمیز خشک کنید و از تماس پوست به مدت طولانی با ادرار و مدفوع جلوگیری کنید.
• از پوست محافظت کنید: با استفاده از کرم محافظت کننده مانع از رسیدن رطوبت به پوست سالمند شوید.
• مرتب ملحفه تخت و تشک سالمند را تعویض کنید.
• به چروک شدن ملحفه و پارچه لباس سالمند توجه کنید زیرا ممکن است باعث تحت فشار قرار دادن پوست شود.
• روزانه پوست سالمند را بررسی کنید.
• پیوسته به سالمند در تغییر وضعیت کمک کنید: این تغییر وضعیت می تواند از حالت نشسته به ایستاده و از سمتی به سمت دیگر در زمانی که سالمند دراز کشیده است انجام شود.
• در بعضی از نقاط بدن که بیشتر در معرض زخم بستر هستند از بالشتک اضافی استفاده کنید. مثلا استفاده از بالشتک بین پاها، استفاده از تشک و بالش هایی که از کف، ژل، آب یا هوا ساخته شده اند.

عدم مراقبت تخصصی و توجه به نشانه های زخم بستر می تواند عواقب وخیمی برای سالمند به همراه داشته باشد. عفونت و سپسیس و عفونت بافت استخوان از جمله عواقب وخامت زخم بستر است.

زخم بستر فقط محدود به سنین سالمندی نیست اما در این سن به دلیل وجود عوامل زمینه ای شایع تر است و اغلب می توان تمام مراحل را در این گروه سنی مشاهده کرد. پرستار کودک و پرستار سالمند به دلیل آموزش هایی که در این زمینه دیده اند می توانند از بروز زخم بستر جلوگیری کنند و از این طریق باعث کاهش بار مالی و استرس اعضای خانواده شوند. مرکز زندگی برتر با آموزش تخصصی مراقبین و پرستاران خود در این زمینه می تواند خدمات مراقبتی در سطح کلینیکی و پاراکلینیکی از پرستار کودک ، پرستار سالمند و پرستار بیمار را به خانواده ها در منزل ارائه دهد.

 

منبع

 

 

 

:: برچسب‌ها: زخم ,
:: بازدید از این مطلب : 52

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: برچسب‌ها: زخم ,
:: بازدید از این مطلب : 58

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

خوب است بدانید سلول‌های پوستی بعد از شکل گرفتن به مرور روی سطح پوست آمده و می‌میرند؛ وقتی سلول‌های مرده روی پوست جمع می‌شوند، پوست شما خشک، ضخیم و زبر به نظر می‌رسد. یادتان باشد هر چه سن بالاتر می‌رود قدرت پوست برای دفع این سلول‌های مرده هم کاهش می‌یابد؛ بنابراین اگر احساس می‌کنید پوست‌تان به لطافت گذشته نیست و دوست دارید کمی رنگ آن روشن شده و دوباره مثل گذشته جوان و شاداب به نظر برسد، می‌توانید از لایه‌برداری استفاده کنید. لایه‌برداری سلول‌های مرده را از روی پوست برمی‌دارد و پوست‌تان شاداب‌تر و جوان‌تر می‌شود.

پیلینگ چیست؟

پیلینگ در لغت به معنای پوست کندن است و در اصطلاح به استفاده از مواد شیمیایی با درجات اسیدی مختلف برای برداشتن و بازسازی بخشی از پوست اطلاق می‌شود. در واقع پیلینگ همان استفاده از لایه‌بردار‌های شیمیایی است. روش‌های پیلینگ شامل دو نوع سطحی و عمیق است که بنا به صلاحدید پزشک انتخاب می‌شود. در روش سطحی مواد مصرف شده در قسمت سطحی پوست نفوذ می‌کنند و در روش عمقی مواد وارد لایه‌های عمیق‌تر پوست می‌شوند.

لایه‌برداری شیمیایی

برای لایه‌برداری روش‌های مختلفی وجود دارد؛ یکی از روش‌هایی که در بهبود وضعیت پوست و جوان‌سازی آن تاثیر دارد، لایه‌برداری شیمیایی است. در لایه‌برداری شیمیایی، از محلولی با یک پایه اسیدی برای جداسازی لایه خارجی و آسیب‌دیده پوست استفاده می‌شود. در این روش، محلول مورد نظر، روی پوست مالیده می‌شود تا با ایجاد یک سوختگی شیمیایی خفیف و کنترل‌شده سلول‌های مرده را از پوست جدا کند. لایه‌برداری شیمیایی علاوه بر تخریب سلول‌های مرده و باز کردن جا برای سلول‌های سالم و جوان، با تحریک لایه‌های زیرین پوست برای تولید کلاژن و الاستین، در طراوت و جوانی پوست نقش اساسی دارد.

انتخاب لایه‌بردار مناسب

از آنجا که پوست صورت بسیار حساس است و واکنش‌های پوستی افراد در برابر کرم‌های لایه‌بردار یکسان نیست، به خانم‌ها توصیه می‌کنیم قبل از استفاده از کرم‌های لایه‌بردار به‌ویژه آن‌ها که غلظت بیشتری دارند با پزشک مشورت کنند. در نظر داشته باشید اگر از لایه‌بردار مناسب پوست‌تان استفاده نکنید، ممکن است دچار عوارض جبران‌ناپذیری شوید. تحریک و التهابات پوستی، خشکی پوست، تشدید رنگدانه‌های پوستی، لک و حساسیت در برابر نور آفتاب، اسکار‌های دائمی، کمرنگی یا پررنگی در نواحی مختلف پوست از جمله عوارضی است که می‌تواند بر اثر استفاده نابجا از لایه‌بردار‌های شیمیایی پدید آمده و شما را به دردسر بیندازد. برای درمان کک‌ومک، اسکار‌ها و کومدون‌های آکنه باید زیر نظر پزشک متخصص از لایه‌بردار‌های غلظت بالا و لایه‌بردار‌هایی که ترکیب فنول دارند، استفاده شود. پس یادتان باشد برای این‌که پوستی شاداب، جوان و سلامت داشته باشید با کمک پزشک از یک لایه‌بردار مناسب استفاده کنید.

از بین‌بردن چین‌های ظریف پوستی

اگر پوست شما دچار آفتاب‌سوختگی سطحی شده یا به تازگی روی پوست‌تان چین‌های ریز و ظریفی افتاده یا این‌که احساس می‌کنید رنگ چهر‌ه‌تان کمی تغییر کرده است، می‌توانید با تایید پزشک متخصص با لایه‌برداری سطحی مشکل خود را حل کنید. ترکیبات اصلی لایه‌بردار‌های سطحی معمولا از دسته هیدروکسی اسید‌ها (آلفا هیدروکسی اسید (AHA) و بتا هیدروکسی اسید (BHA)) با غلظت‌های ۲۰ تا ۷۰ درصد و سایر مواد لایه‌بردار است. هیدروکسی اسید‌ها در جوان‌سازی پوست تاثیر زیاد دارند، زیرا می‌توانند با پوسته‌پوسته کردن پوست‌های چرب و بدون ایجاد التهاب به عمق پوست نفوذ کنند. معروف‌ترین بتا هیدروکسی اسید، اسید سالی سیلیک است که در درمان آکنه کاربرد زیادی دارد. برای رسیدن به پوستی سالم و شاداب و به دست آوردن نتیجه دلخواه باید کمی صبور و با حوصله باشید و در طول ۲ تا ۴ هفته ۴ تا ۵ بار این فرآیند را انجام دهید. توصیه می‌کنیم برای این‌که همیشه پوست سلامت و جوانی داشته باشید، سالی ۴ بار لایه‌برداری سطحی را انجام دهید.

لایه‌برداری مخصوص بدن

اگر پوست بدن‌تان دچار ضایعاتی مانند اسکار آکنه، خطوط پوستی، تغییرات رنگ پوست و تغییرات پوست بر اثر آفتاب شده است، می‌توانید از لایه‌بردار‌های متوسط استفاده کنید. این نوع لایه‌بردار‌ها نسبت به لایه‌بردار‌های سطحی با عمق بیشتری درون پوست نفوذ می‌کنند، بنابراین بهتر است برای صورت از این نوع لایه‌بردار استفاده نشود. با این‌که لایه‌بردار‌هایی که قدرت متوسط دارند در عمق بیشتری از پوست نفوذ می‌کنند، فرد به ندرت احساس درد یا ناراحتی شدید می‌کند و عوارض ناشی از آن هم با روش‌های معمولی قابل کنترل است. در این نوع لایه‌برداری پوسته‌ریزی و جدا شدن لایه آسیب‌دیده ۳ تا ۷ روز طول می‌کشد. این روش سبب قرمزی و التهاب پوست می‌شود که به‌طور معمول بعد از یک یا دو هفته نسبتا به حالت طبیعی باز‌می‌گردد، اما این امکان هم وجود دارد که درمان التهاب پوست تا ۲ ماه به طول انجامد.

لایه‌بردار عمیق برای چروک‌های عمیق

اگر پوست‌تان مشکل حادی مانند چروک‌های عمیق دارد، راه درمان آن لایه‌برداری عمیق است. این نوع لایه‌برداری تنها برای صورت انجام می‌شود، اما کسانی که پوست تیره دارند، بهتر است از لایه‌برداری عمیق استفاده نکنند. چون این نوع لایه‌برداری می‌توانند روی صورت چروک‌های ریز ایجاد کند که این احتمال برای پوست‌های تیره بیشتر است. لایه‌برداری عمیق با ایجاد سوختگی درجه دو، در لایه‌های مختلف پوست رسوخ می‌کند. محلولی که در لایه‌برداری عمیق استفاده می‌شود ترکیبات فنل دارد. ترکیبات فنلی لایه‌بردار‌های بسیار قوی هستند که با سالی یک‌بار استفاده از آن‌ها می‌توانید به نتیجه موردنظر دست پیدا کنید. یک‌بار لایه‌برداری شیمیایی عمیق ممکن است ۶۰ تا ۹۰ دقیقه طول بکشد که برای هر قسمت از صورت به‌مدت ۱۵ دقیقه از محلول استفاده می‌شود. خوب است بدانید لایه‌برداری عمیق کمی دردناک است، برای همین به طور معمول، قبل از انجام لایه‌برداری ابتدا بی‌حسی موضعی انجام شده و وضعیت قلب بیمار نیز کنترل می‌شود. اگر پزشک‌تان تشخیص داد که مشکلات پوستی شما با لایه‌برداری عمیق درمان می‌شود به این نکته توجه داشته باشید که قرمزی پوست ممکن است تا ۳ ماه باقی بماند. ضمن این‌که تا ۲ هفته نمی‌توانید در فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.

لایه‌بردار‌های خانگی

اگر پوست‌تان مشکل خاصی ندارد، اما احساس می‌کنید کدر شده است و دوست دارید برای شفاف و تازه شدن پوست‌تان سلول‌های مرده را پاک کنید، می‌توانید از اسید‌های میوه (AHA) غلظت پایین‌تر استفاده کنید. برای تهیه این لایه‌بردار‌ها به نسخه پزشک نیازی ندارید و می‌توانید در منزل قبل از خواب از آن‌ها استفاده کنید. از کرم‌ها یا محلول‌های شیمیایی حاوی موادی، چون آلفاهیدروکسی اسید (AHA)، رتینوئیدها، آنزیم‌های طبیعی و... که به‌عنوان لایه‌بردار شناخته می‌شوند هم می‌توانید استفاده کنید. با توجه به نوع محلولی که استفاده می‌کنید یک تا ۱۴ روز طول می‌کشد تا سلول‌های مرده روی پوست تخریب شوند و سلول‌های جوان جای آن‌ها را بگیرند. از آنجا که پوست اطراف چشم و دور دهان نازک است بهتر است از این فرآورده‌ها در این نواحی استفاده نشود، چون ممکن است سبب تحریک و قرمزی و التهاب این قسمت‌ها شود.

لایه‌برداری مکانیکی

یکی از روش‌هایی که کمک خوبی به درمان لک صورت می‌کند، لایه‌برداری مکانیکی است. متداول‌ترین لایه‌برداری مکانیکی، میکرودرم‌ابریژن است که تاثیر خوبی بر کیفیت پوست دارد. این روش با تحریک پوست باعث بهبود ساخت کلاژن شده و در طولانی‌مدت در بهبود چین‌وچروک موثر است. ضمن این‌که با تاثیر بر نفوذ دارو‌های پوستی، به درمان لک بسیار کمک می‌کند.

با میکرودرم ابریژن جوان شوید

در روش میکرودرم ابریژن کل پوست را در معرض تماس با یک ماده معدنی بی‌ضرر که همان پودر اکسید آلومینیوم است، قرار می‌گیرد. در واقع در روش میکرودرم ابریژن با استفاده از دستگاهی خاص، کریستال‌های بسیار ظریف اکسید آلومینیوم با فشار تنظیم شده‌ای با سطح پوست در تماس قرار می‌گیرد و سبب ساییده شدن پوست و از بین رفتن بافت‌های مرده می‌شود. در پایان هم با یک مکش کریستال‌ها از روی پوست جمع می‌شود. این کار به بهترشدن جریان خون در منطقه و فعال‌شدن سلول‌های فیبروبلاست و در نتیجه ترمیم و طراوت پوست کمک می‌کند. می‌شود.

میکرودرم‌ابریژن یک روش بی‌ضرر

خیلی از افراد جای جوش روی پوست صورت‌شان می‌ماند و این موضوع برای‌شان آزاردهنده است. اگر جزو این دسته از افراد هستید و از دارو‌های شیمیایی هم جواب نگرفته‌اید، می‌توانید از میکرودرم ابریژن استفاده کنید. میکرودرم ابریژن در درمان جای آکنه و آبله‌مرغان نیز موثر است. درمان جوشگاه‌های اسکار (جای جوش) بسته برحسب آن‌ها و محل و عمق‌شان به چند جلسه میکرودرم ابریژن هفتگی نیاز دارد. کریستال‌های آلومینیم که در این روش استفاده می‌شوند، هیچ‌گونه عارضه‌ای در سطح پوست ندارند، چون پزشک می‌تواند جریان و سرعت کریستال‌ها را کنترل کند. میکرودرم ابریژن را می‌توان به‌عنوان روشی کمکی برای لیزر در درمان اسکار‌ها و لکه‌های پوستی استفاده کرد، چون هم غیرتهاجمی است و هم نیاز به مراقبت‌های زیاد بعد از عمل ندارد.

لایه‌برداری بدون درد

بعد از انجام میکرودرم ابریژن، پوست صاف و روشن می‌شود. یکی از ویژگی‌های خوب استفاده از میکرودرم ابریژن، این است که اصلا درد ندارد و بعد از آن، بیمار می‌تواند بدون هیچ محدودیتی کار‌های روزمره خود را انجام دهد. بعد از میکرودرم ابریژن می‌توانید از کرم‌های آرایشی غیرتحریک‌کننده استفاده کند. تعداد جلسات میکرودرم ابریژن بستگی به نوع پوست و ضایعه آن دارد که بر اساس آن از ۴ تا ۱۰ جلسه را می‌توان پیش‌بینی کرد. فاصله جلسات هم به نوع ضایعه بستگی دارد و می‌تواند از هفته‌ای یک بار تا ۴ هفته یک بار تفاوت داشته باشد.

دانستنی‌های لیزر درمانی

برای درمان برخی بیماری‌های پوستی مثل اسکار، کک‌و مک و لک‌های قهوه‌ای که درصورت و دست بیشتر افراد مسن دیده می‌شود و همچنین جوان‌سازی پوست از لیزر دی‌اکسیدکربن یا فراکشنال استفاده می‌شود.

لیزر فراکشنال برای چه کسانی استفاده می‌شود؟

لیزر فراکشنال در درمان اسکار (آکنه، جراحی، سوختگی)، لک پوستی، چین‌وچروک، منافذ باز پوست، قوام و استحکام پوست، خطوط کشش پوست و جوان‌سازی استفاده می‌شود. در این روش توسط لیزر، لایه سطحی پوست به شکل موضعی در مقاطعی از پوست از بین می‌رود و اطراف این ستون‌های حرارتی سالم می‌ماند و این امر موجب تسریع روند ترمیم پوست می‌شود. از آنجا که لایه شاخی پوست در طی لیزر دست نخورده باقی می‌ماند، فعالیت طبیعی پوست به‌عنوان سد حفاظتی حفظ می‌شود.

برای پیلینگ چقدر زمان لازم است؟

در استفاده از روش لیزر درمانی پوست بلافاصله پس از لیزر، برافروخته شده و به رنگ صورتی یا قرمز در می‌آید. ضمن اینکه بیمار بعد از لیزر احساس سوختگی یا خارش می‌کند که با استفاده از پماد وازلین یا پماد ترکیبی می‌توان این عارضه را تسکین داد. البته گاهی پزشک بسته به نوع پوست و عوارض ناشی از لیزر می‌تواند از روش پانسمان بستر با گاز نیمه تراوا استفاده کند. به طور کلی عوارض این روش در نهایت بعد از هفته سوم از بین می‌رود. لیزر درمانی به ویژه با دستگاه‌های جدید مانند لیزر اولتراپالسی اسکن‌دار، زیاد طول نمی‌کشد و به طور معمول کمتر از یک ساعت زمان می‌برد.

لیزر باید زیر نظر متخصص انجام شود

یادتان باشد به هیچ عنوان برای این کار به آرایشگر‌ها یا پزشکان عمومی که کار پوست و مو انجام می‌دهند، مراجعه نکنید. زیرا لیزر درمانی باید حتما زیر نظر متخصص بیماری‌های پوست و مو یا متخصص جراحی پلاستیک انجام شود. پس توصیه می‌شود در مورد مرکزی که می‌خواهید این عمل را در آنجا انجام دهید، خوب تحقیق کنید.

چین‌و‌چروک‌ها را درمان کنید

لیزر ۲ co از انواع لیزر تخریبی است که می‌تواند بافت‌های اضافه و ناخواسته را در پوست فرد از بین ببرد. از میان روش‌های مختلف جوان‌سازی پوست، یکی از موثرترین شیوه‌ها برای برطرف‌کردن چروک‌های متوسط تا عمیق صورت استفاده از لیزر ۲ CO است. در واقع کاربرد اصلی این نوع لیزر نوسازی پوست است؛ چون پس از تخریب لایه‌های سطحی پوست، این لایه‌ها بازسازی می‌شود. درمان با لیزر ۲ CO در یک جلسه هم می‌تواند چروک‌های ظریف تا متوسط سطح پوست را در اطراف چشم و اطراف دهان کمتر کند، هم با سفت‌کردن پوست افتادگی صورت را بهتر کند و هم لکه‌های تیره ناشی از آفتاب را از سطح پوست پاک کند. علاوه بر این از لیزر ۲ CO برای از بین بردن کلویید یا همان گوشت اضافه ناشی از جراحی‌ها یا جوش‌ها و سوختگی‌ها، از بین بردن خال‌های سطحی، جوشگاه‌های آکنه و ضایعه برجسته پوستی (مانند زگیل‌ها) استفاده می‌شود.

اگر تبخال می‌زنید لیزر نکنید

اگر پوست‌تان خشک است یا تبخال می‌زنید سراغ لایه‌برداری نروید. کسانی که سابقه تبخال زدن دارند باید قبل از انجام لایه‌برداری پزشک خود را در جریان قرار دهند، زیرا ممکن است لایه‌برداری سبب عود تبخال شود. خوب است بدانید این عفونت می‌تواند موجب ایجاد جوشگاه شده و در پوست تحریک شده توسط مواد شیمیایی لایه‌بردار وسعت زیادی پیدا کند. کسانی هم که پوست خشک دارند بهتر است از هیچ نوع لایه‌برداری چه مکانیکی و چه شیمیایی استفاده نکنند، چون لایه‌بردار‌ها سبب خشکی بیشتر پوست می‌شوند.

منبع

:: برچسب‌ها: چین و چروک ,
:: بازدید از این مطلب : 41

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

زخم را چگونه پانسمان کنیم؟

جراحت سطح پوست و ایجاد یک زخم باز که باعث نمایان شدن قسمت های زیرین پوست میشود و موجب خونریزی میشوند این نوع زخم ها در هر وسعتی به سرعت عفونی میشوند و میکروب ها میتوانند به سرعت وارد لایه های عمقی تر پوست بشوند و گسترش یافته و همچنین وارد گره های لنفاوی شده و از این مسیر تا سراسر بدن گسترش پیدا کنند بنابراین تمام زخم را بدرستی ضد عفونی کنید و بپوشانید .

پوشاندن صحیح زخم به کنترل خونریزی، جلوگیری از آلودگی و جذب خون و ترشحات زخم کمک می‌کند و موجب التیام سریع زخم می‌شود. آیا می‌دانید زخم‌های باز انواع مختلفی دارند و تشخیص نوع آن‌ها در ارائه کمک‌های اولیه مناسب بسیار موثر است؟ با آرسینه همراه باشید.

انواع زخم باز

خراشیدگی یا ساییدگی: این زخم در اثر ساییده شدن لایه فوقانی پوست ایجاد می‌شود. به دلیل آن‌که بیشتر اعصاب این لایه آسیب می‌بینند، زخم دردناک، ولی خونریزی قابل توجه نیست. خراشیدگی اگر وسیع باشد یا ذرات خاک یا اجسام خارجی در آن فرورفته باشد، می‌تواند جدی و خطرناک باشد.
اقدامات: چنانچه جسم خارجی به طور سطحی در پوست فرورفته است، آن را به آرامی با آب و صابون بشویید و زخم را با بتادین، ضدعفونی و پانسمان کنید.

بریدگی: زخمی است که لبه‌های صاف داشته و شبیه بریدگی جراحی یا بریدگی با لبه کاغذ است. این زخم، سوزش زیادی داشته و شدت خونریزی در این نوع زخم، بسته به عمق بریدگی، محل و اندازه زخم متفاوت است.

پاره‌شدگی: زخمی است عمیق که دارای لبه‌های ناصاف بوده و در اثر اجسام تیزی مانند شیشه ایجاد می‌شود. در این جراحت، بافت‌های زیرین پوست آسیب دیده و احتمال خونریزی شدید زیاد است.
اقدامات: در بریدگی و پاره‌شدگی اولویت با کنترل خونریزی به وسیله فشار مستقیم است. لبه‌های زخم را به هم نزدیک کنید. عضو را بی‌حرکت و کمی بالاتر از سطح قلب قرار داده تا از درد و خونریزی آن کاسته شود. چنانچه جسم خارجی در زخم باقی مانده آن را خارج نکنید. زخم را ضدعفونی و پانسمان کنید و مصدوم را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی برسانید.
کنده‌شدگی: زخمی است که قسمتی از پوست یا عضله از بدن جدا یا آویخته شود.
اقدامات: سطح زخم را تمیز و جلوی خونریزی را بگیرید. اگر قسمتی از پوست یا عضله آویزان شده آن را در محل اولیه خود قرار دهید و روی آن را ببندید و بلافاصله مصدوم را به مرکز درمانی برسانید.

سوراخ‌شدگی: زخمی عمیق که در اثر وارد شدن یک جسم نوک تیز ایجاد می‌شود. این جراحت همیشه باعث خونریزی شدید نمی‌شود، ولی در سوراخ‌شدگی‌های شکم و قفسه سینه ،احتمال خونریزی‌های شدید و مرگ زیاد است.
اقدامات: ابتدا اجازه دهید چند لحظه‌ای خونریزی جریان یابد تا میکروب‌های داخل زخم به همراه خون خارج شوند. محل زخم را ضدعفونی کنید و در صورتی که جسم خارجی در آن فرورفته است، آن را خارج نکنید، چرا که با خروج جسم بر شدت خونریزی افزوده می‌شود. بنابراین جسم را با پانسمان ثابت کنید و مصدوم را به بیمارستان منتقل کنید.

قطع عضو: این جراحت شدیدترین نوع زخم‌های خونریزی دهنده است و اغلب به دلیل یک جسم برنده صنعتی آلوده اتفاق می‌افتد.
اقدامات: خونریزی را با وارد کردن فشار مستقیم و بالا نگه داشتن عضو متوقف کنید. برای مراقبت از عضو قطع شده، آن را در یک گاز استریل یا دستمال تمیز بپیچانید و بعد درون یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و سر آن را محکم گره بزنید. سپس کیسه حاوی عضو قطع شده را داخل یک کیسه یخ قرار دهید. کیسه حامل عضو و مصدوم را به بیمارستان انتقال دهید.

روش صحیح پانسمان زخم باز

۱ ـ برای مهار بهتر خونریزی، لبه‌های زخم را به هم نزدیک کرده و با یک گاز استریل یا دستمال تمیز، خونریزی را به وسیله فشار دادن کنترل کنید.

۲ ـ وقتی خونریزی کنترل شد، اطراف زخم را با پنبه آغشته به محلول ضدعفونی‌کننده از داخل به خارج تمیز کنید. عکس این کار و حرکت رفت و برگشت پنبه روی زخم موجب می‌شود که آلودگی اطراف زخم به داخل آن نفوذ و زخم را عفونی کند.

۳ ـ پس از استریل کامل زخم، یک قطعه گاز استریل روی زخم بگذارید، به طوری که روی زخم و اطراف آن را کاملا بپوشاند. پانسمان را دقیقا روی زخم قرار دهید و هرگز آن را جابه‌جا نکنید. در صورت جابه‌جا شدن پانسمان آن را عوض کنید. حرکت پانسمان می‌تواند میکروب‌های سطح پوست را به سمت زخم هدایت کند.

۴ ـ در صورتی که خون به پانسمان نفوذ کرد، هرگز پوشش روی زخم را برندارید. برای بند آوردن خونریزی، گاز یا دستمال بیشتری روی پوشش قبلی زخم قرار دهید.

۵ ـ گاز استریل را در ۴ طرف با چسب روی پوست ثابت و سپس بانداژ کنید.

توصیه‌هایی درباره پانسمان زخم

– بتادین با نام (پوویدون آیوداین)‌ یک محلول میکروب‌کش قوی بوده و می‌تواند تمام انواع باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها را نابود سازد. نکته بسیار مهم آن که این محلول تا زمانی که روی پوست خشک نشود، هیچ اثری ندارد.

– از نفوذ بتادین به داخل زخم باز خودداری کنید، چراکه به دلیل داشتن املاح ید ممکن است موجب حساسیت در افراد شود.

– برای پوشاندن زخم از پنبه استفاده نکنید، چراکه اغلب پنبه‌ها غیراستریل هستند.

– بدون نظر پزشک از پماد آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید، چراکه پماد جلوی خون‌گیری بافت اطراف زخم را گرفته و ترمیم را به تعویق می‌اندازد.

– در صوتی که زخم عمیق، خونریزی شدید و دو لبه زخم به‌هم نمی‌رسند، برای بخیه زدن به بیمارستان مراجعه کنید.

– تعویض پانسمان را هر روز و اگر مرطوب یا کثیف شد، زودتر انجام دهید.

– از کندن دلمه زخم اجتناب کنید، چراکه ترمیم را مختل می‌کند و خطر عفونت را افزایش می‌دهد.

– اگر محلول ضدعفونی‌کننده در دسترس نبود، برای تمیزکردن زخم از آب و صابون استفاده کنید.

عسل، ماده مناسبی برای بهبود و پانسمان زخم‌ها است

استفاده از عسل در پانسمان زخم‌ها باعث از بین بردن بوی بد زخم شده و در هنگام تعویض پانسمان نیز به زخم نچسبیده و درد کمتری را برای بیماران ایجاد می‌کند. همچنین ریختن عسل روی زخمی که خونریزی دارد، باعث بند آمدن سریع خون‌ریزی می‌شود.
به این ترتیب، عسل ماده مناسبی جهت مراقبت و پانسمان زخم‌ها به شمار می‌آید.

بر اساس تحقیقاتی که در کشور نیوزلند انجام گرفت، عسل خاصیت ضدباکتری و ضد قارچ داشته و برای درمان زخم‌های پوستی، زخم‌های دیابتیک، سوختگی‌ها، جوش، آکنه، زخم‌های فشاری، ترک‌های پوستی، اگزما، زخم‌های گوارشی و زخم‌های ناشی از هلیکوباکترپیلوری مفید است.
از عسل می‌توان برای درمان درد گلو، سرماخوردگی و شست و شوی دهان و گلو نیز استفاده کرد.

برای التیام هر چه سریع‌تر زخم نیاز به یک محیط مرطوب است و از آنجا که در محیط مرطوب، باکتری‌ها فعالیت بیشتری دارند، عسل نیز می‌تواند یک محیط مرطوب عاری از میکروب را برای ترمیم بدون عارضه زخم فراهم کند.

عسل به علت داشتن هیدروژن پراکسید، خاصیت آنتی باکتریال داشته و باعث تمیز کردن زخم از میکروب‌ها می‌شود. عسل به علت از بین بردن سریع باکتری‌ها، از تولید آمونیاک در زخم جلوگیری کرده و بوی بد از زخم متساعد نمی‌شود. همچنین هنگام تعویض پانسمان به علت این که عسل محیط مرطوب ایجاد کرده، پانسمان به زخم نمی‌چسبد و درد کمتری برای بیماران ایجاد می‌کند.

عسل باعث ترمیم زخم‌ها می‌شود، بدون این که جای زخم و بافت اضافی ایجاد شود. همچنین کمتر نیاز به عمل جراحی گرفت (پیوند) دارد. در نتیجه عسل ماده مراقبتی مناسبی در ترمیم و پانسمان زخم‌ها به شمار می‌آید

منبع

:: بازدید از این مطلب : 42

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: بازدید از این مطلب : 56

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

مراقبت از پوست دغدغه‌ی افراد مختلف به خصوص خانم‌ها و البته بسیاری از آقایان است. هیچ‌کس دوست ندارد یک روز صبح از خواب بیدار شود، به خودش در آینه نگاه کند و ببیند چند چروک تازه به چروک‌ها یا خطوط صورتش اضافه شده است. افراد معمولا دوست ندارند سن‌شان را به یاد بیاورند.

اولین چیزی که آنها را می‌ترساند فکر کردن به پیری صورت‌ است چه برسد به اینکه قبل از رسیدن به سنین میانسالی ببینند صورت‌شان از سن واقعی‌شان مسن‌تر به نظر می‌رسد. پس همه‌ی ما به نوعی علاقه‌مند هستیم به هر وسیله‌ای که شده روند پیری پوست‌ را به تعویق بیاندازیم. از طرفی حتی زمانی‌ که جوان‌تر هستیم نیز دوست داریم پوست‌مان شاداب باشد و زیباتر دیده شویم. پس سعی می‌کنیم از انواع و اقسام روش‌ها، محصولات مراقبت از پوست و انواع ویتامین‌های خوراکی کمک بگیریم.

 

1. در مصرف کرم ضدآفتاب افراط کنید

 

توصیه به مصرف کرم ضدآفتاب آنقدر تکرار شده که اشاره به این موضوع به عنوان اولین نکته ممکن است حوصله‌ی شما را سر ببرد، اما استفاده از کرم ضدآفتاب آسان‌ترین راهی است که پوست شما را جوان‌تر نشان می‌دهد. خوب است بدانید ۹۰ درصد چین و چروک‌ها در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید به وجود می‌آیند، و همیشه پیشگیری بهتر و آسان‌تر از درمان است.

پس سعی کنیم با استفاده‌ی مداوم از کرم ضدآفتاب مانع ایجاد چین و چروک‌ها و خطوط عمیق روی پوست بشویم. شاید خیلی‌ها ندانند اما آسیب‌ ناشی از نور آفتاب در زمستان‌ها هم به اندازه‌ی دیگر فصل‌ها سلامت پوست را تهدید می‌کند و اشعه‌ی خورشید در این فصل هم به اندازه‌ی فصول آفتابی می‌تواند قوی و آسیب‌رسان باشد، اشعه‌ی خورشید حتی از ساختمان‌ها و خیابان‌ها هم می‌تواند روی پوست صورت ما منعکس شود.

پس باید به دنبال فرمولی باشیم که از پوست صورت‌مان در برابر اشعه‌های «یو وی آی» (UVA) (که باعث بروز پیری زودرس می‌شود)، و اشعه‌های «یو وی بی» (UVB) (که یکی از دلایل بروز سرطان پوست است)، محافظت کند. پس حواستان باشد همیشه از طیف گسترده‌ی کرم‌های ضدآفتاب با حداقل SPF۳۰ استفاده کنید.

 

2. برس‌ها و اسفنج‌های آرایشی خود را تمیز کنید

 

در مطالعه‌ای در بریتانیا مشخص شد برس‌‌ها و اسفنج‌های آرایشی می‌تواند محل تجمع و رشد باکتری‌های ایجاد کننده‌ی انواع آلودگی باشد، با وجود این، ۷۲درصد زنان هرگز برس و اسفنج آرایشی خود را نمی‌شویند. جسیکا وو (Jessica Wu) متخصص پوست در لوس‌آنجلس و نویسنده‌ی کتاب «تغذیه صورت» (Feed Your Face) می‌گوید: «هر دو یا سه هفته یک بار باید برس و اسفنج‌های آرایشی خود را بشویید.»

چند قطره مایع تمیزکننده‌ی صورت یا شامپو را با مقداری آب‌ِ ولرم در یک فنجان یا لیوان مخلوط کنید و برس‌های خود را در لیوان تکان دهید تا تمیز شوند. سپس آنها را با آب ولرم بشویید، به آرامی تکان بدهید تا آب اضافی آنها خارج شود و بعد کنار بگذارید تا کاملا خشک شوند.

 

3. آجیل بخورید

 

با توجه به مطالعات اخیر، مغزها حاوی مقادیر زیادی سلنیوم هستند که موجب افزایش خاصیت کشسانی پوست می‌شود و احتمال ابتلا به سرطان پوست را کاهش می‌دهد. سعی کنید روزانه یک مشت آجیل مصرف کنید و از فواید خوردن این مغزهای خوشمزه بهره‌مند شوید.

 

4. استفاده از سرم‌های پوستی را آغاز کنید

 

فران کوک‌-بولدن (Fran Cook-Bolden) مدیر بخش تخصصی بیماری‌های پوستی در نیویورک می‌گوید: «سرم‌های پوستی خیلی قوی‌تر از لوسین‌ها و کرم‌ها هستند، بنابراین با استفاده از مقدار کمی از این سرم‌ها خیلی زود می‌توانید شاهد نتایج آن باشید.» آنتی‌اکسیدان‌ از پوست در برابر رادیکال‌های آزاد و استرس دفاع می‌کند، و پنتاپپتیدها نیز عامل اصلی تقویت کلاژن در پوست هستند که به آن استحکام و جوانی می‌بخشد، بنابراین دنبال سرم‌های حاوی این دو ماده باشید.

سرم‌های پوستی معمولا ترکیبات مولکولی بسیار کوچکی دارند که تا عمق لایه‌های پوستی نفوذ می‌کند. برای رسیدن به نتیجه‌ی بهتر، بعد از شستن کامل پوست صورت‌تان از سرمی مناسب استفاده کنید و بعد از آن ضدآفتاب یا مرطوب‌کننده بزنید تا رطوبت پوست حفظ شود.

5. گوشی تلفن همراه‌تان را تمیز نگه‌ دارید

 

طبق مطالعه‌ی دانشگاه استنفورد، همین گوشی تلفن همراه که همیشه دست‌مان است و آنرا زمین نمی‌گذاریم، می‌تواند از سرویس‌های بهداشتی و متروی شلوغ هم آلوده‌تر باشد. در واقع صفحه‌ی شیشه‌ای تلفن همراه، بله همین صفحه‌ی لمسی مورد علاقه‌ی ما حتی می‌تواند از وقتی‌که کسی توی صورت‌مان عطسه می‌کند هم میکروب بیشتری منتقل کند.

می‌دانم این واقعیت بسیار ترسناک است اما وقتی با تلفن حرف میزنیم میکروب‌ها به سمت گونه‌ها و فک ما حرکت می‌کنند و باعث جوش زدن و تحریک پوست صورت می‌شوند. پس برای تمیز نگه‌داشتن گوشی موبایل و البته صورت‌، چندین بار در روز گوشی‌تان را با دستمال ضدعفونی‌کننده‌ی آنتی باکتریال تمیز کنید.

6. پوست خود را در شرایط مناسب نگه‌دارید

 

مراحل استفاده از محصولات آرایشی و بهداشتی می‌تواند از خود محصولات مهم‌تر باشد. به محض اینکه پوست خود را شستید و به آرامی خشک کردید از محصولات پوستی حاوی مواد تشکیل‌دهنده‌ی فعال استفاده کنید. سعید امیری متخصص پوست در ویرجینیا معتقد است «معمولا محصولات مراقبت از پوست بسیار قوی هستند، پس بهتر است در تماس مستقیم با پوست قرار بگیرند، بنابراین اگر از چند محصول مؤثر و متفاوت (مثل سرم آنتی‌اکسیدان‌ و کرم رتینا-ای) استفاده می‌کنید از ضعیف‌ترین و رقیق‌ترین‌شان شروع کنید.

«نخست از محصولات حلال در آب استفاده کنید سپس محصولات غلیظ‌تر مثل کرم‌ها را به کار ببرید. اگر این روند را برعکس کنید کرم‌های سنگین مانع جذب مواد دیگر می‌شوند، و در نتیجه مواد لایه‌های بالاتر بی‌استفاده می‌مانند.» اگر به مرطوب‌کننده نیاز دارید، اول از آن استفاده کنید سپس ضدآفتاب بزنید. فراموش نکنید که ضدآفتاب باید هر روز به کار رود.

 

۷. لبنیات را از رژیم غذایی خود حذف کنید

 

جسیکا وو معتقد است «محصولات لبنی حتی اگر ارگانیک‌ باشند حاوی مقادیر زیادی از هورمون‌های گاوی هستند که غدد چربی و منافذ پوست را تحریک می‌کند و باعث بروز آکنه می‌شود.» دقت کنید که محصولات لبنی در مواد غذایی مثل انواع سس‌ها، غذاهای پروتئینی و انواع شیک‌ها و بستنی‌ها نیز به کار می‌رود و اگر باید از آنها استفاده کنید گروه بدون چربی را به کار ببرید. «هورمون‌ها در چربی متمرکزند، به همین دلیل محصولات بدون چربی، گزینه‌ی بهتری هستند.»

۸. استفاده از رتینول را شروع کنید

 

دوریس دی (Doris Day) متخصص پوست از نیویورک معتقد است «رتینول یا همان ویتامین آ ماده‌ای است که هرکسی باید از آن استفاده کند. سال‌ها تحقیقات پزشکی، کارآیی رتینول را ثابت کرده و نشان داده است این ماده به احیاء سلول‌های پوستی کمک می‌کند، و به قدرت محصولات حاوی کلاژن می‌افزاید تا پوست را سالم و جوان نگه دارند.»

اکثر متخصصین پوست موافقتد که حتی اگر می‌خواهید فقط از یکی از محصولات ضد پیری را استفاده کنید بهتر است آن محصول حاوی ویتامین آ یا رتینول باشد، چرا که جادو خواهد کرد و حتی می‌تواند روند رشد غیرطبیعی و سرطان‌زای سلول‌های پوست را که در اثر نور آفتاب به وجود می‌آید، خنثی کند. امیری درباره‌ی استفاده از رتینول می‌گوید: «عوارض ضد التهابی این ماده بی‌نظیر است به همین‌ دلیل می‌تواند در درمان آکنه، چین و چروک‌ها و دیگر عوامل پیری پوست مؤثر باشد».

منبع

:: بازدید از این مطلب : 36

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

با سلام.به دنیای لوکس بلاگ و وبلاگ جدید خود خوش آمدید.هم اکنون میتوانید از امکانات شگفت انگیز لوکس بلاگ استفاده نمایید و مطالب خود را ارسال نمایید.شما میتوانید قالب و محیط وبلاگ خود را از مدیریت وبلاگ تغییر دهید.با فعالیت در لوکس بلاگ هر روز منتظر مسابقات مختلف و جوایز ویژه باشید.
در صورت نیاز به راهنمایی و پشتیبانی از قسمت مدیریت با ما در ارتباط باشید.برای حفظ زیبابی وبلاگ خود میتوانید این پیام را حذف نمایید.جهت حذف این مطلب وارد مدیریت وب خود شوید و از قسمت ویرایش مطالب قبلی ،مطلبی با عنوان به وبلاگ خود خوش امدید را حذف نمایید.امیدواریم لحظات خوبی را در لوکس بلاگ سپری نمایید...

:: بازدید از این مطلب : 30

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0